Λένε πως η ζωή κάνει κύκλους κι αν κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στο ελληνικό μπάσκετ την τελευταία 15ετία, θα το διαπιστώσουμε. Η απόφαση του Ιωάννη Παπαπέτρου να αφήσει τον Ολυμπιακό και να αναζητήσει αλλού την τύχη του, συγκαταλέγεται στη (μικρή) λίστα των μεγάλων αποφάσεων που έλαβαν κάποτε οι πρώην συμπαίκτες του, ο Βασίλης Σπανούλης φεύγοντας από τον Παναθηναϊκό και ο Κώστας Σλούκας, αποχωρώντας από τον Ολυμπιακό. Αποφάσεις που σίγουρα δεν άρεσαν ή δεν αρέσουν στους φιλάθλους της πρώην ομάδας τους, αλλά είναι αποφάσεις που συνήθως αλλάζουν την Ιστορία και δημιουργούν νέα δεδομένα.
Η αποχώρηση του Ιωάννη Παπαπέτρου από τον Ολυμπιακό αποτελεί μια ιστορική ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό. Αποτελεί μια μεγάλη ευκαιρία για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, ο οποίος ανέκαθεν ονειρευόταν «ελληνικό κορμό» και προσπαθούσε άλλοτε με βιαστικό, άλλοτε με σωστό τρόπο να τον διαμορφώσει. Αυτή τη στιγμή, ο Παναθηναϊκός βρίσκεται μπροστά σε μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της τελευταίας 6ετίας και οι λόγοι είναι τρεις:
1.Εχει μια μοναδική ευκαιρία να φτιάξει έναν αξιόπιστο ελληνικό κορμό, προφανώς όχι επιπέδου Διαμαντίδη, Τσαρτσαρή κλπ, αλλά έναν κορμό που θα αποτελεί τη βάση της Εθνικής ομάδας. Με Μήτογλου, Παππά, Θ. Αντετοκούνμπο, Παπαπέτρου και φυσικά τον Καλάθη, οι «πράσινοι» ανακτούν για τα καλά το ελληνικό στοιχείο. Εχουν μια πεντάδα που έχει όλο το μέλλον μπροστά της, μια αξιόπιστη πεντάδα Ελλήνων που μαζί με τον Βουγιουκα θα δώσουν στον Παναθηναϊκό αυτό που του λείπει την τελευταία πενταετία: Αξιόπιστους Ελληνες που κατά βάση μπορούν να προσφέρουν σήμερα κι όχι σε 3 χρόνια. Μέχρι τώρα, στην εποχή του Δ. Γιαννακόπουλου, οι «πράσινοι» ήταν στη δύσκολη θέση να πρέπει να παράγουν Ελληνες παίκτες (π.χ. Χαραλαμπόπουλος, Κόνιαρης, Καλαϊτζάκης, Λούντζης) με τις όποιες τεράστιες δυσκολίες έχει το εγχείρημα, παράλληλα με τη «δίψα» των τίτλων. Τώρα, είναι η πρώτη φορά που ο Παναθηναϊκός έχει την ιστορική ευκαιρία να αποκτήσει Ελληνες πρώτης διαλογής, συνδυάζοντας το παρόν και το μέλλον.
2.Οταν αποφασίζεις να προχωρήσεις σε τέτοιου επιπέδου κινήσεις, δεν σκέφτεσαι μόνο τη δική σου ενίσχυση, αλλά και την αποδυνάμωση του αντιπάλου. Δεν θα μπω στη διαδικασία του αν ο Παπαπέτρου είναι καλός παίκτης ή αν ο Ολυμπιακός θα βρει κάποιον καλύτερο. Προσωπικά πιστεύω ότι οι «ερυθρόλευκοι» χρειάζονταν κάτι διαφορετικό στη θέση «3», από την στιγμή που αποφασίζουν να προχωρήσουν με βασική επιλογή τον Παπανικολάου. Το πακέτο των δύο «Παπ» δεν ήταν λειτουργικό, μοιάζει η περίπτωση με αυτή των Σπανούλη - Σλούκα που αναγκαστικά οι «ερυθρόλευκοι» έπρεπε να έχουν βασική και δεύτερη επιλογή στην ίδια θέση, κάτι που δεν είναι εύκολο να το αποδεχτούν οι παίκτες, όταν επιδιώκουν να φτάσουν στο τοπ της καριέρας τους. Αυτό που στην προκειμένη περίπτωση μετράει είναι η «αφαίμαξη» και του Ολυμπιακού από το ελληνικό στοιχείο, όπως συνέβη και στον Παναθηναϊκό όσο πλησίαζε το τέλος των Διαμαντίδη και Τσαρτσαρή. Ο Ολυμπιακός διέθετε μια πεντάδα - εξάδα Ελλήνων που έκαναν τη διαφορά. Τον Σπανούλη και τον Πρίντεζη στα καλύτερά τους, τον Παπανικολάου, τον Μάντζαρη, τον Σλούκα και στο τέλος τον Παπαπέτρου. Μια εξάδα που δεν υπήρχε καλύτερη στο ελληνικό μπάσκετ αυτή την περίοδο, στοιχείο που έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην επιτυχία του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια. Ο Ολυμπιακός σιγά - σιγά χάνει τους Ελληνες της α' διαλογής. Πρώτα ο Σλούκας, τώρα ο Παπαπέτρου.
Ο Σπανούλης και ο Πρίντεζης διανύουν το 36ο και το 33ο έτος της ηλικίας τους, ο Μάντζαρης βρίσκεται υπό διαρκή αμφισβήτηση και ο Ολυμπιακός θα αναγκαστεί να πάει σε μοντέλο... Παναθηναϊκού, όταν με τη σειρά του άρχισε να χάνει το ελληνικό στοιχείο. Η Ιστορία δείχνει να επαναλαμβάνεται και η Ιστορία έχει δείξει ότι ο ελληνικός κορμός, οι Ελληνες πρώτης διαλογής, είναι συνήθως αυτοί που αλλάζουν την πορεία των πραγμάτων και μέχρι τώρα δεν έχει αποδειχτεί πως κάποιο άλλο μοντέλο μπορεί να είναι περισσότερο λειτουργικό και επιτυχημένο.
3.Καθαρά αγωνιστικά, ο Παπαπέτρου είναι μια περίπτωση που ταιριάζει στον Παναθηναϊκό, γιατί ανέκαθεν χρειαζόταν ενίσχυση στη θέση «3». Προφανώς και ο Ελληνας φόργουορντ έχει αδυναμίες, πρέπει να βελτιώσει πράγματα και να ξεφύγει από το επίπεδο που έχει σταθεροποιηθεί τα τελευταία χρόνια. Ο Παπαπέτρου πρέπει να καθιερωθεί στη θέση «3», να τελειοποιήσει τουλάχιστον ένα από τα πράγματα που κάνει απλά καλά μέσα στο γήπεδο και παράλληλα να αισθανθεί πως είναι η βασική επιλογή στη θέση του. Ο Παπαπέτρου μοιάζει να κουράστηκε από την ανάγκη να χωρέσει μαζί με τον Παπανικολάου στην ίδια θέση. Είναι δύο περιπτώσεις με πολλά κοινά χαρακτηριστικά στο παιχνίδι τους. Ο Παπανικολάου σουτάρει σαφώς καλύτερα, αλλά αισθάνομαι πως όλα τα υπόλοιπα πράγματα στο παρκέ τα κάνουν με τον ίδιο περίπου τρόπο, στοιχείο που δεν βοηθάει έναν προπονητή που συνήθως ψάχνει παίκτες με διαφορετικά χαρακτηριστικά σε κάθε θέση.
