Δεν είναι λίγοι εκείνοι που όρθωσαν εμπόδια στον ίδιο τους το δρόμο, όντας εθισμένοι κι εξαρτημένοι από παραβατικές συμπεριφορές που νοηματοδοτούσαν προσωρινά τη ζωή τους, αλλά την επιβάρυναν σε βάθος χρόνου.Οι προερχόμενοι απ' την τάξη των «καταραμένων» (Draft 1986)
Η χρονιά του 1986, για τους φίλους του ΝΒΑ, στιγματίστηκε από ένα draft με μπόλικο ταλέντο, αλλά και περίσσια ατυχία κι αυτοκαταστροφική διάθεση.
Ο Τάρπλει μπορεί να αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της κακοδαιμονίας που έπληττε εκείνη τη «φουρνιά», αλλά δεν αρκούσε ως περίπτωση, ώστε να δημιουργηθεί αυτός ο «μύθος».Λεν Μπάιας
Νούμερο 2 στο draft του 1986, φοβερά προικισμένος, αλλά ανήμπορος να αναδείξει το ταλέντο του στο υψηλότερο επίπεδο.
Μια μέρα μετά το draft, στο οποίο επελέγη απ' τους Μπόστον Σέλτικς, αστυνομικοί της Βοστώνης είδαν το αμάξι του Μπάιας παρκαρισμένο σε μια εκ των πιο κακόφημων περιοχών της πόλης. Μαζί με αυτό, ο Μπάιας είχε «παρκάρει», στο ίδιο σημείο, μια ολόκληρη καριέρα, γεμάτη δόξα, και -πολύ περισσότερο- την ίδια του τη ζωή.
Την επόμενη ημέρα, ο ανερχόμενος, τότε, σούπερ σταρ βρέθηκε νεκρός, με τη νεκροψία να κάνει λόγο για καρδιακή αρρυθμία, προερχόμενη από υπερβολική δόση κοκαϊνης.
Πολλοί αναφέρουν πως είναι ο κορυφαίος αθλητής που δεν έπαιξε ποτέ σε επαγγελματικό επίπεδο και πως το ταλέντο του θα μπορούσε να συγκριθεί με εκείνο του Μάικλ Τζόρνταν.Κρις Γουάσμπερν
O Γουάσμπερν βρέθηκε στο ίδιο draft με τον Μπάιας και , συγκεκριμένα, μια θέση πιο κάτω, αφού οι Γουόριορς τον επέλεξαν στο νούμερο 3. Η λογική έλεγε πως θα κυριαρχήσει στις ρακέτες του ΝΒΑ.
Ο, πολλά υποσχόμενος, σέντερ που προερχόταν απ' το Νορθ Καρολάινα παραδέχτηκε ανοιχτά σε μέλη τους τεχνικού τιμ της ομάδας πως έχει πρόβλημα εθισμού στην κοκαϊνη.
Σε κανένα σημείο της καριέρας του, δεν μπόρεσε να δικαιώσει τις προσδοκίες και οι «κακές συνήθειές» του ήταν εκείνες που όρισαν τη μοίρα της καριέρας του.
Τελικά, αποβλήθηκε δια παντός απ' τον οργανισμό του ΝΒΑ το 1989, όταν βρέθηκε για 3η φορά θετικός σε έλεγχο για κοκαϊνη. Oι άλλοιΜάικλ Ρέι Ρίτσαρντσον
Η είσοδος του Ρίτσαρντσον στον κόσμο του ΝΒΑ έγινε, για λογαριασμό των Νίκς, το 1978 και ήταν πολύ καλός στις 3 πρώτες σεζόν, ενώ η απογείωσή του ήρθε, όταν αγωνίστηκε στο Νιου Τζέρσει, όπου αναδείχτηκε και πρώτος στα κλεψίματα τη σεζόν 1984-1985.
Το 1986, ο Μαίκλ Ρέι αποβλήθηκε απ' τον Ντέιβιντ Στερν, λόγω χρήσης κοκαϊνης. Επέστρεψε το 1988, αλλά και πάλι «κύλησε», πράγμα που οδήγησε στον, δια βίου, αποκλεισμό.
Ο Ρίτσαρντσον έφτασε μεν σε σημείο να τελειώσει σεζόν με 20.1 πόντους μέσο όρο, αλλά αν είχε μείνει προσηλωμένος μόνο στο παιχνίδι, είναι βέβαιο πως θα μπορούσε να κάνει περισσότερα.
Το όνομα του Ρίτσαρντσον συζητήθηκε ακόμη εντονότερα, όταν προέβη σε δηλώσεις περί ρατσιστικής συμπεριφοράς εναντίον του και διακρίσεων υπέρ των λευκών, όπως ο Κρίς Μάλιν.
Τα παρκέ του ΝΒΑ δεν αποτελούσαν πλέον ιδιαίτερα πρόσφορο έδαφος για τον ίδιο κι, έτσι, πέρασε τον Ατλαντικό και έπαιξε σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Ξεκινώντας απ' την Μπολόνια, έφτασε μέχρι το Σπλιτ και το Λιβόρνο, για να καταλήξει και να κλείσει την καριέρα του στη Γαλλία το 2002.Ρίτσαρντ Ντούμας
Την ίδια τη χρονιά που έγινε draft (1991), o Ντούμας αποβλήθηκε απ' τους Φοίνιξ, όταν βρέθηκε θετικός σε χρήση απαγορευμένων ουσιών. Επέστρεψε το 1993 και ήταν επιβλητικός, αφού είχε 15.8 πόντους και 4.6 ριμπάουντ κατά μέσο όρο. Mάλιστα, στον 5ο τελικό του ΝΒΑ απέναντι στους Μπουλς του Τζόρνταν, ο Ντούμας πέτυχε 25 πόντους, χαρίζοντας τη νίκη στην ομάδα του.
Tελικά, ο Ντούμας έμεινε σε κέντρο αποτοξίνωσης, για τα επόμενα δυο χρόνια, και μπόρεσε να επιστρέψει στο ΝΒΑ μόλις για δυο σεζόν.
Ο Ντούμας δεν μπόρεσε να διατηρηθεί στο επίπεδο του ΝΒΑ, νικημένος απ' τα προβλήματα εθισμού του και πέρασε τον Ατλαντικό, για να κλείσει εκτός ΗΠΑ την καριέρα του. Mάλιστα, στα τέλη της δεκαετίας του 90', αγωνίστηκε και στη χώρα μας, για λογαριασμό του Γυμναστικού Συλλόγου Λάρισας.Oι «προβληματικοί»
Οι τάσεις αυτοκαταστροφής, ασφαλώς, δεν σχετίζονται μόνο με χρήση απαγορευμένων ουσιών, αλλά και γενικότερα ακραίες εκδηλώσεις συμπεριφοράς.Άλεν Άιβερσον
Στην μετά-Τζόρνταν εποχή, λίγοι παίκτες κατάφεραν να συγκριθούν με εκείνον, έστω και στο κομμάτι της αποδοτικότητας στην επίθεση. Ο Άλεν Άιβερσον είναι ένας απ' αυτούς, αφού πραγματοποίησε μια σπουδαία καριέρα και είχε πάνω από 30 πόντους μέσο όρο σε 4 σεζόν.
Ο Άιβερσον είχε τέτοια επίδραση σε κοινό, μελλοντικούς, αλλά και παρόντες παίκτες του ΝΒΑ, ώστε κατάφερε με όλο του το στιλ να συνδέσει το ΝΒΑ με τη hip hop κουλτούρα, η οποία εισήχθη μέσω του ντυσίματός του, των αναρίθμητων τατουάζ του και της εν γένει παρουσίας του μπρος και πίσω απ' τις κάμερες.
Οι περιπέτειες του Άιβερσον με το νόμο ξεκίνησαν ήδη απ' το 1993, όταν ενεπλάκη σε καυγά σε bowling center, με κατάληξη τον ίδιο στη φυλακή για 4 μήνες. Το 1997 συνελήφθη, μαζί με φίλους του, καθώς βρέθηκε στην κατοχή τους ένα όπλο και ποσότητα μαριχουάνας. 7 χρόνια αργότερα, οι συνεχείς μπελάδες, στους οποίους έμπλεκε ευρισκόμενος στο καζίνο, οδήγησαν τη διοίκηση του Ατλάντικ Σίτι στην απαγόρευση της εισόδου του.
Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούσε, εξωγηπεδικά, ο Άιβερσον μπορεί να μην τον εμπόδισε να αναδείξει και την παραμικρή λεπτομέρεια του ταλέντου του στο παρκέ, αλλά ενδεχομένως τού στέρησε κάτι απ' την υστεροφημία του, η οποία, ίσως, αμαυρώνεται απ' το γεγονός πως δεν έγινε ποτέ αρεστός στο μεγαλύτερος μέρος των συντηρητικών φίλων του ΝΒΑ, που το αγάπησαν με την παλιά του, προ-hip hop του μορφή και θεωρούν -φτάνοντας στα όρια της υπερβολής- πως η «επανάσταση» που έφερε η εμφάνιση του Άιβερσον, έβλαψε το άθλημα.Λάτρελ Σπριούελ
Καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας του ήταν εκ των κορυφαίων των ομάδων, στις οποίες αγωνίστηκε και επιβραβεύτηκε με συμμετοχή σε 4 all star games και 1 τελικό ΝΒΑ.
Το περιστατικό που ήταν πιο ενδεικτικό του προβληματικού χαρακτήρα του, καθώς κι εκείνο που τον στιγμάτισε στη συνείδηση των φίλων του ΝΒΑ συνετελέστη το 1997, όταν γρονθοκόπησε τον προπονητή του στους Γουόριορς, ΠιΤζέι Καρλέσιμο μετά από επεισόδιο στην προπόνηση. Τα προηγούμενα χρόνια, είχαν λάβει χώρα ανάλογα περιστατικά, με τον Σπριούελ να τα βάζει με τους συμπαίκτες του Τζερόμ Κέρσι και Μπράιαν Χιούστον. Μάλιστα, λέγεται ότι μετά τον καυγά του με τον πρώτο απείλησε πως θα επέστρεφε με όπλο στην προπόνηση.
Για το περιστατικό με τον Καρλέσιμο, η ποινή -έπειτα από εφέσεις- που του επιβλήθηκε τον κράτησε εκτός παρκέ για 68 αγώνες. Κατά τη διάρκεια αυτής, ο Σπριούελ προκάλεσε τροχαίο, με απολογισμό δυο τραυματίες.
Επέστρεψε στα παρκέ μετά από ένα χρόνο, με τη φανέλα των Νικς, και παρουσιάστηκε αλλαγμένος, αφού όλα έδειχναν πως είναι προσηλωμένος, αποκλειστικά, στο παιχνίδι.
Ωστόσο, το 2002 ο Σπριούελ εμφανίστηκε σε προπόνηση της ομάδας με σπασμένο χέρι, γεγονός που οδήγησε σε χρηματική ποινή, παρά την προσπάθειά του να πείσει τους ανθρώπους της ομάδας πως το έπαθε, γλιστρώντας στο σκάφος του.
Έκλεισε την καριέρα του στους Τίμπεργουλβς και, παρ' όλο που είχε μια εξαιρετικά αξιόλογη πορεία στο ΝΒΑ (18.3 πόντοι, 4.3 ριμπάουντ, 4.1 ασίστ), υπάρχει πάντα ένα ερώτημα για το πού θα έφτανε αν δεν άφηνε τίποτα άλλο να βρίσκεται στο κεφάλι του, πέρα απ' το μπάσκετ.Σον Κεμπ
Ο παίκτης που, παρέα με τον Γκάρι Πέιτον, οδήγησες του Σιατλ Σούπερσόνικς σε τελικό ΝΒΑ το 1996 για πρώτη φορά, μετά από 17 χρόνια.
Ηγετική φυσιογνωμία στη ρακέτα του Σιάτλ και στα 8 χρόνια που αγωνίστηκε εκεί, με διψήφιους μέσους όρους σε πόντους και ριμπάουντ.
Το 1997 έγινε ανταλλαγή στους Καβαλίερς, όπου, αρχικά, τα νούμερά του μπορεί να παρέμειναν ιδιαίτερα υψηλά, αλλά επρόκειτο για την περίοδο που ο Κεμπ παραμέλησε ιδιαίτερα τον εαυτό του κι έφτασε να ζυγίζει 143 κιλά, σύμφωνα με τον general manager των Καβς, Γουέιν Έμπρι.
Μπορεί ο Κεμπ να άντεξε για 1-2 χρόνια ακόμη στο υψηλότερο επίπεδο, αλλά γρήγορα άρχισε να φαίνεται η πτώση στην απόδοση και τη φυσική του κατάσταση, πράγμα κομβικό, ώστε να μπει πρόωρη ημερομηνία λήξης στην καριέρα του, αφού, κατ' ουσίαν, έκανε τη διαφορά στο ΝΒΑ μέχρι τα 31 του.
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του, το 2005, να χάσει βάρος και να επιστρέψει στο ΝΒΑ μετά από 2 χρόνια απουσίας, δεν τα κατάφερε και, μάλιστα, αντιμετώπισε προβλήματα με το νόμο, καθώς δυο φορές συνελήφθη για κατοχή μαριχουάνας. Μια κατηγορία μόνος τουΕρλ «The Goat» Μάνιγκοτ
Ο μύθος του Μάνιγκοτ είναι τόσο διαδεδομένος και χαρακτηριστικός που έγινε εν τέλει ταινία(Rebound: The Legend of Earl «The goat» Manigault). Ενδεχομένως, ο πιο προικισμένος, ο περισσότερο ευλογημένος, μπασκετικά, που δεν αγωνίστηκε ποτέ στο επαγγελματικό επίπεδο.
Πρόκειται για «θρύλο» του street basketball, αφού έκανε πράγματα που όμοιά τους δεν έχουν ξαναγίνει, όπως το λεγόμενο «διπλό κάρφωμα», το οποίο σήμαινε πως ο Μάνιγκοτ κάρφωνε την μπάλα, την έπιανε με το αριστερό, άλλαζε χέρι και, τελικά, κάρφωνε με το δεξί. Κι όλα αυτά, χωρίς να προσγειωθεί έπειτα απ' το πρώτο κάρφωμα.
Ως μαθητής γυμνασίου στο Μπένζαμιν Φράνκλιν, ο «Goat» πραγματοποίησε ρεκόρ πόντων στα γυμνασιακά της Νέας Υόρκης, όταν σκόραρε 57 σε έναν αγώνα.
Ωστόσο, το ίδιο σχολείο που δημιούργησε πρόσφορο έδαφος, για να «ξεδιπλώσει» το ταλέντο του, ήταν κι εκείνο, στο οποίο ξεκίνησε η αρχή του τέλους μιας καριέρας που δεν ξεκίνησε ποτέ.
Αποβλήθηκε απ' το σχολείο, καθώς συνελήφθη, εν ώρα χρήσης μαριχουάνα. Σταδιακά, ο Μάνιγκοτ εθίστηκε στην ηρωϊνη και πέρασε 16 μήνες στη φυλακή (1969-1970). 7 χρόνια αργότερα, φυλακίστηκε για ακόμη δυο χρόνια, έπειτα από απόπειρα ληστείας, προκειμένου να βρει χρήματα για ηρωϊνη.
Το θετικό είναι πως το ΝΒΑ μπορεί να έχασε ένα παίκτη που, δεδομένα, θα γινόταν all star και hall of famer, αλλά ο Μάνιγκοτ κατάφερε, τουλάχιστον, να ζήσει αξιοπρεπώς μετά το δεύτερο πέρασμά του απ' τη φυλακή. Μάλιστα, διοργάνωσε τουρνουά στο Χάρλεμ με ονομασία -σε ελεύθερη μετάφραση- «Μείνετε μακριά απ' τα ναρκωτικά», ώστε να διδάξει στα μικρά παιδιά να μην ακολουθήσουν το παράδειγμα του και να μην καταστρέψουν ζωή και αθλητική σταδιοδρομία.
Για το ταλέντο του Μάνιγκοτ, «μιλάσει» η δήλωση του Καρίμ Αμπντουλ Τζαμπάρ, ο οποίος τον χαρακτήρισε ως τον καλύτερο παίκτη που έχει αντιμετωπίσει ποτέ, αναφερόμενος προφανώς στα σχολικά χρόνια, αφού ο «Goat» δεν έκανε ποτέ το βήμα παραπάνω.
