Αν ήταν βιβλίο, ο πρόλογος θα μιλούσε για το μήνυμα που περνάει η ιστορία του Λένι Κουκ. Του σταρ που δεν έγινε ποτέ, όχι γιατί γεννήθηκε στο γκέτο, ούτε γιατί αντιμετώπισε προβλήματα βιοπορισμού, ούτε για όλους αυτούς τους συνηθισμένους λόγους που ένα αμερικανάκι, παρότι ο Θεός τον προίκισε με όλα τα καλά του κόσμου, έχοντας προδιαγράψει τη μοίρα ενός σπουδαίου αθλητή, καταλήγει να πουλάει ναρκωτικά στους δρόμους του Μπρονξ.
Ο Λένι Κουκ, δεν ήταν πλούσιος, ούτε όμως ένα πάμφτωχο παιδί που μεγάλωσε στα πεζοδρόμια. Η οικογενειακή ατμόσφαιρα ήταν πάντα θολή, όχι όμως και μαύρη.
Ο Λένι Κουκ, μέχρι το 2001 ήταν (ή θεωρείτο τέλος πάντων) ο σούπερ σταρ της επόμενης ημέρας. Ο Κόμπ, ο Μάτζικ, ο Τζόρνταν. Ενα υβρίδιο αυτών! 'Η, πιο απλά, ο Λένι του ΝΒΑ!
Σήμερα, ο Λένι Κουκ είναι 33 ετών. Ανεργος! Με πολλά παραπανίσια κιλά πάνω του που τον κατατάσσουν στην κατηγορία των παχύσαρκων και με τις αναμνήσεις μίας δόξας που ήρθε ποτέ να του καρφώνουν το μυαλό κάθε μέρα που περνάει. Κάθε ξεχωριστή καταραμένη ημέρα.
Μόνο που δεν έφταιξε ποτέ το γκέτο, η ανέχεια, η πείνα, ο βιοπορισμός.
Το μόνο που έφταιξε ήταν το παραφουσκωμένο κεφάλι του, οι ακατάλληλες παρέες του, οι άνθρωποι που εμπιστεύτηκε ζώντας από 16 ετών σε ένα συννεφάκι μίας πρώιμης καταξίωσης και κυρίως (και πάνω απ'όλα) ένα buzzer beater που σκόραρε στη μούρη του από 8 μέτρα ο σχετικά άγνωστος τότε νεαρός από το Κάντον του Οχάιο, ονόματι Λεμπρόν Τζέιμς.
Η ιστορία του Λένι Κουκ συγκλονίζει.
Ο Λένι Κουκ γεννήθηκε στις 29 Απριλίου 1982 στο Μπρούκλιν. Η ζωή του, εξαιτίας μίας διεστραμμένης σύμπτωσης, έγινε ταινία που προβλήθηκε το 2013. Στο ίντερνετ, οι αναζητήσεις με το όνομά του εμφανίζουν εκατομμύρια άρθρα, γνώμες, αφιερώματα και life stories. Ο Λένι Κουκ δεν είναι ακόμα ένας νεαρός που λοξοδρόμησε... Θα είναι για πάντα όμως ίσως ο πιο υψηλών προδιαγραφών αποτυχημένος μπασκετμπολίστας που δεν πάτησε ούτε μία φορά το πόδι του σε γήπεδο του ΝΒΑ. Είναι δε, τόσο διάσημος στις ΗΠΑ που όσα χρόνια κι αν περάσουν θα βρίσκεται κάποιος να σκαλίσει την διαδρομή του από το θρόνο, στο πεζοδρόμιο.
«Ειλικρινά, δεν πίστευα ότι οι ημέρες της βασιλείας μου θα τελειώσουν» απάντησε σε έναν από τους δεκάδες δημοσιογράφους, που προσπάθησαν να τον συναντήσουν, αργότερα, όταν η λάμψη των προβολέων είχαν απομακρυνθεί τόσο από το πρόσωπό του, που τον είχαν βυθίσει στο σκοτάδι της ανυποληψίας...
«Κι όμως... Τελείωσαν!» απάντησε μόνος του, αναγνωρίζοντας πλέον όλα τα τραγικά λάθη που έκανε στη ζωή του... Μία ζωή; Οχι, ο Λένι Κουκ έχει προλάβει να βιώσει ήδη δύο διαφορετικές. Η πρώτη, θα μπορούσε να είναι κάλλιστα η διασκευασμένη εκδοχή, μεταφερόμενη σε αθλητικό μπαγκράουντ, της ταινίας Se7en.
Μέχρι τα 19 χρόνια του, ο Λένι Κουκ μόνο ελάχιστα από τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα δεν τίμησε με τον τρόπο διαβίωσής του. Ηταν τεμπέλης... Αλαζονικός! Απληστος! Εν συνεχεία μεταμορφώθηκε σε οργίλο και ζηλιάρη. Λαίμαργος; Είναι πλέον. Λάγνος; Υπήρξαν ενδείξεις, όχι αποδείξεις.
Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία να αναφέρουμε σε αυτό το κείμενο τα ανδραγαθήματά του ως παίκτη των Αμερικάνων Λυκείων. Είχε τόσες προσωπικές διακρίσεις που γέμισε τους τείχους ολόκληρων διαμερισμάτων με τρόπαια. Και νούμερα που θα τα ζήλευε ακόμα και Μάικλ Τζόρνταν. Φήμη; Όση δεν φαντάζεται κανείς. Είχε όμως και κάτι άλλο. Πρόδωσε τη γυναίκα που τον φρόντισε και τον αγάπησε περισσότερο κι από τη μητέρα του, εις το όνομα ενός αμφιλεγόμενου ατζέντη που του έταξε μεγαλεία. Αλλαξε 4 γυμνάσια. Και κυρίως: Δεν θέλησε να πάει στο κολέγιο ούτε για ένα έτος, παρότι τα γράμματα με τις προτάσεις από τα προγράμματα της χώρας γέμιζαν ταχυδρομικούς σάκους.
Σε ηλικία 18 ετών είχε την ικανότητα να κάθεται στο παρκέ και με την άνεση ενός βασιλιά, να κουνάει το δάχτυλο φωνάζοντας... «Εϊ, Καρμέλο... Για έλα να σου πω λίγο». Και ο Καρμέλο (όλοι ξέρετε ποιος είναι ο Καρμέλο) να τον πλησιάζει με συστολή. Για να ακούσει τι έχει να του πει ο Λένι.
«Αν ήξερα τότε, όλα όσα γνωρίζω τώρα, θα τα είχα κάνει όλα διαφορετικά στη ζωή μου» λέει ο Λένι.
Ο Σόνι Βακάρο, είναι ένας από τους πιο δημοφιλέστερους ανθρώπους που εργάστηκαν στη ΝΙΚΕ και αυτός που πρώτος εμπνεύστηκε τη δημιουργία της σειράς Air του Μάικλ Τζόρνταν. Από το 1984, μέχρι το 2007, διοργάνωνε κάθε καλοκαίρι ένα σπουδαίο camp με την ονομασία ABCD, όπου κάθε χρόνο μαζεύονταν οι κορυφαίοι των κορυφαίων απ'όλα τα λύκεια της χώρας προκειμένου να «τοποθετήσουν στη βιτρίνα» τα ταλέντα τους. Στις εξέδρες βρίσκονταν αμέτρητοι κόουτς του ΝΒΑ και του κολεγιακού πρωταθλήματος, όπως και ατζέντηδες. Εκεί, στο Νιου Τζέρσεϊ έμελλε ο Λένι να λάμψει και να καταβαραθρωθεί.
Αλλά θα πάμε αργότερα στο πεδίο που ο Λένι Κουκ έσκασε με κρότο στο παρκέ της αποτυχίας.
«Θυμάστε τον Λένι Κουκ;» αναρωτιέται η Sports Fan Journal σε ένα αφιέρωμά της. «Αν όχι, είναι λογικό, διότι οι περισσότεροι επιλέγουν να θυμούνται μόνο αυτούς που έγιναν σπουδαίοι κι έκαναν μεγάλες καριέρες. Για όλους τους υπόλοιπους, εμάς, ο Λένι Κουκ θα είναι πάντα ένας αστικός θρύλος».
«Υπήρξε ένα διάστημα, φευγαλέο όμως, που ο Λένι είχε τις περισσότερες αναφορές και υποστήριξη από τα μέσα, συγκριτικά με κάθε άλλο παίκτη της γενιάς του» έγραψαν οι New York Times. Κι όπου γενιά του, σκεφτείτε. Καρμέλο Αντονι, Αμαρε Στουντεμάιρ, Καρόν Μπάτλερ και φυσικά ο Λεμπρόν Τζέιμς. Και πολλοί άλλοι όμως. Είτε που μπήκαν στο ΝΒΑ απευθείας από το λύκειο, είτε όχι.
Είναι πραγματικά περίπλοκο να εντοπίσει κανείς τους λόγους για τους οποίους ο Λένι Κουκ απέτυχε παταγωδώς. Οι βαθμοί του στο λύκειο ήταν άθλιοι, αλλά και πόσων άλλων δεν ήταν; Δε στέριωσε πολύ σε ένα σχολείο, χρειάστηκε να αλλάξει τέσσερα από αυτά, αλλά το μεγαλύτερο λάθος του ήταν το γεγονός ότι στα 19 χρόνια του και πατέρας ενός παιδιού ήδη, δήλωσε συμμετοχή στο ντραφτ, σε μία περίοδο που είχε περισσότερο από ένα χρόνο να παίξει οργανωμένο μπάσκετ. Γιατί; Διότι με βάση τη νομοθεσία του Νιου Τζέρσεϊ, μετά τα 19 δε θα μπορούσε να κάνει παίζει μπάσκετ στην ομάδα του Λυκείου του. Και ακριβώς εκείνη τη στιγμή, ο Λένι αποφάσισε να εγκαταλείψει την οικογένεια που τον συντηρούσε επί δύο χρόνια, τη Ντέμπι Μπόρτνερ, τη γυναίκα που τον έβαλε σπίτι της και του φέρθηκε σαν να ήταν γιος της, ακολουθώντας τα κελεύσματα ενός ατζέντη που τον πήρε μαζί του στο Μίτσιγκαν, προσφέροντας σε αυτόν 50 χιλιάδες δολάρια με την προοπτική να τον βάλει στο ντραφτ το επόμενο καλοκαίρι ως early candidate (παίκτης που δηλώνει συμμετοχή στο ντραφτ χωρίς να πάει έστω ένα χρόνο στο κολέγιο). Στο διάστημα που ακολούθησε ο Κουκ έπαιζε μόνο 3vs3 σε διάσημα playgrounds (είναι, έτσι κι αλλιώς ξακουστό το όνομά του στο κορυφαίο όλων, το Ράκερ Παρκ της Νέας Υόρκης). Η φήμη του είχε πια διαλυθεί στον αέρα.
«Δεν έβλεπα κανέναν μπροστά μου. Αισθανόμουν ότι μπορώ να τους νικήσω όλους, ότι δε μπορούσε κανείς να με σταματήσει» λέει ο Λένι. Και, δίχως υπερβολή, αυτή ήταν η πραγματικότητα.
Στο δεύτερο λύκειό του, το La Salle Academy της Νέας Υόρκης, όπου έπαιξε πριν μετακομίσει στο Μπρούκλιν, ο λαϊκός θρύλος αναφέρει ότι δεν είχε εμφανιστεί ποτέ κάποιος σαν κι αυτόν. Ο τελευταίος που θυμούνταν οι κάτοικοι της περιοχής να έχει τέτοια επιρροή στο παιχνίδι ήταν ο Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ. Ο Λένι ήταν δεν ήταν ακόμα 16-17 ετών.
Στην πρώτη συμμετοχή του στο ABCD camp του Σόνι Βακάρο, το 2000, όχι μόνο αναδείχθηκε MVP, αλλά ταυτόχρονα αναγορεύτηκε ως ο καλύτερος παίκτης των ΗΠΑ, όχι μόνο στην ηλικία του, μα ολόκληρης της χώρας (πλην ΝCAA, NBA). Σε ένα άλλο τουρνουά, το περίφημο Five Stars, τσάκισε στα ίσα τον Καρμέλο Αντονι. Επιπλέον είχε ήδη καταστρέψει τα πρώτα τρία ταμπλό με καρφώματά του.
Για ακαδημαϊκούς λόγους (προκειμένου να βελτιώσει τους βαθμούς του για να έχει δικαίωμα να παίξει στο αγαπημένο κολέγιό του, το Saint Jone's), το επόμενο καλοκαίρι, αποφάσισε να εγκαταλείψει το La Salle, να εγκατασταθεί στο σπίτι της ζάμπλουτης οικογένειας Ραϊμόντι, ο γιος της οποίας ήταν κολλητός και συμπαίκτης του Λένι. Μητέρα του Ραϊμόντι ήταν η Ντέμπι Μπόρτνερ. Φοίτησε το επόμενο χρόνο στο λύκειο Ολντ Τέιπαν, όπου αγωνίστηκε σε μόλις 9 αγώνες (εξαιτίας των νόμων για την αλλαγή εκπαιδευτικού περιβάλλοντος).
«Στο πρώτο μου παιχνίδι εκεί (παρεμπιπτόντως ήταν συμπαίκτης με τον Ομάρ Κουκ και τον Μάρκους Χάτεν που πέρασε από τον Κολοσσό για δύο χρόνια), οι διοργανωτές αναγκάστηκαν να κάνουν το τζάμπολ δύο ώρες νωρίτερα του προκαθορισμένου. Κι αυτό γιατί ήδη, τρεις ώρες πριν, το γήπεδο είχε γεμίσει με κόσμο, ενώ εκατοντάδες άνθρωποι είχαν μείνει απ΄έξω και προσπαθούσαν να εισέλθουν. Γινόταν ένας πανζουρλισμός. Οι πόρτες κλειδώθηκαν». Ολη η κοινωνία της πόλης ήταν παρούσα. Από διακινητές ναρκωτικών μέχρι πολυεκατομυριούχους. Στο ελάχιστο περιθώριο του γηπέδου, οι κάμερες του EPSN, του MSG, εθνικών και τοπικών δικτύων, συνωστίζονταν για να πάρουν ένα πλάνο από... "Τον επόμενο Μάικλ Τζόρνταν. Ετσι με αποκαλούσαν. Αυτός πίστευαν ότι είμαι".
Ρίξτε μία ματιά στο βίντεο που ακολουθεί. Είναι το πρώτο παιχνίδι του Κουκ στο Ολντ Τεϊπαν. Εξετάστε το ύφος με το οποίο εισέρχεται στο παρκέ, πως χαιρετάει όλο τον κόσμο, πόση αυτοπεποίθηση (ίσως και αλαζονεία) κουβαλάει. Στο γήπεδο γίνεται το αδιαχώρητο και στην πρώτη φάση, ο Κουκ καρφώνει από αλεϊ χουπ πάσα. Κόλαση.
(Για όσους γνωρίζουν αγγλικά, ας διαβάσουν και την περιγραφή που κάνει ο άνθρωπος που ανέβασε το βίντεο στο youtube. Αποδεικνύει την αξία του Λένι Κουκ).
Τα τοπικά κανάλια διέκοπταν τη ροή του κανονικού προγράμματος, ακόμα και τα δελτία ειδήσεων, για να μεταδώσουν ζωντανά φάσεις από τους αγώνες του Κουκ... Ποτέ στο παρελθόν δεν είχε συμβεί κάτι αντίστοιχο. Σε έναν από αυτούς σημείωσε 52 πόντους σε τρεις περιόδους!!! Στην τελευταία δεν αγωνίστηκε ούτε λεπτό.
Τα ρεπορτάζ της εποχής αναφέρουν ότι ο Λένι Κουκ απολάμβανε τον θαυμασμό ενός ροκ σταρ. Ο Jay Z τον καλούσε στα πάρτι του, καθόταν στα court seats του Μάντισον Σκουεάρ Γκάρντεν στους αγώνες το Νικς. Ολόκληρος ο κόσμος ήταν στα χέρια του
«Το μεγάλο λάθος ήταν ότι του προσφέρθηκαν τα πάντα απλόχερα σαν να τα είχε κερδίσει, ενώ στην πραγματικότητα δεν είχε κερδίσει τίποτα» εξηγεί η μητέρα του στην ταινία «Lenny Cooke» και προσθέτει... «Ηταν έναν νεαρό παιδί και κάθε μέρα είχε χρήματα στις τσέπες του. Και δε μιλάω για 200 ή 300 δολάρια. Είχε οτιδήποτε ήθελε και ζητούσε σαν να ήταν ολόκληρος ο κόσμος δικός του. Το εκμεταλλεύτηκε. Φαντάζομαι ότι ποτέ δε σκέφτηκε πως τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Ολοι όσοι ήταν γύρω του έλεγαν ότι μόνο καλύτερα μπορεί να εξελιχθεί η κατάσταση και παρασύρθηκε. Εκανε πολλά λάθη. Τώρα πια, έχει ωριμάσει».
Τα κατορθώματά του δεν περιγράφονται... Καλάθια, καρφώματα, σουτ από μακριά... Πόντοι, πόντοι, πόντοι... «Οταν ήμουν 17 ετών είπε κάποιος πως ήμουν ό,τι πιο καυτό έχει εμφανιστεί μετά από μία ζεστή φρέσκια φέτα ψωμί».
Δεν ήταν ιδιαίτερα ψηλός. Αγγιζε τα δύο μέτρα. Η επαφή του με το καλάθι ήταν μοναδική. Στο Ράκερ Παρκ της Νέας Υόρκης είχε κερδίσει τον τίτλο του Mr Everything. Οπερ σημαίνει: Ο κορυφαίος σε ολόκληρη τη χώρα. Επισήμως, στην αξιολόγηση των παικτών, ήταν το νούμερο 1 στην τάξη του 2002.
Το καλοκαίρι του 2001, με τη συνοδεία της Ντέμπι Μπόρτνερ, ο Λένι Κουκ πηγαίνει και πάλι στο ΑBCD camp του Σόνι Βακάρο. Είναι ήδη κάτι σαν θρύλος για όλους. Ακόμα και για τον Καρμέλο Αντονι, που συμμετείχε και πάλι στι ίδιο camp, Τον Σεμπάστιαν Τελφέαρ και βέβαια τον Λεμπρόν Τζέιμς. Μία μέρα ο Κόμπι Μπράιαντ επισκέφθηκε το camp για να μιλήσει στους νεαρούς ταλαντούχους παίκτες. «Μην επιτρέψετε ποτέ να σας πουν τι πρέπει να κάνετε. Αν θέλετε να πάτε κολέγιο, πηγαίνετε στο κολέγιο. Αν επιθυμείτε ΝΒΑ, κάντε το! Να είστε σίγουροι για ό,τι θέλετε να κάνετε, διότι κανείς δε θα βρεθεί δίπλα σας όταν πάρετε μία λάθος απόφαση που κάποιος άλλος σας επέβαλλε» είπε ο Κόμπι και ίσως τα λόγια του έπαιξαν ρόλο ώστε ο Κουκ να ακολουθήσει το λάθος δρόμο. «Μπορώ να κάνω μία ερώτηση;» σήκωσε το χέρι του ο Λένι... «Παρακαλώ» απάντησε ο Black Mamba. «Πότε θα σε παίξω ένας εναντίον ενός;". Μάλλον δεν περίμενε τέτοια ερώτηση ο Κόμπι που απάντησε: «Οταν θα παίξεις στο ΝΒΑ». Αυτή η μέρα, δυστυχώς, δεν ήρθε ποτέ.
«Ερχόταν στο τουρνουά ως κορυφαίος παίκτης της χώρας, ως ο MVP της προηγούμενης χρονιάς και τα μάτια όλων μας ήταν στραμμένα πάνω του. Ηταν πραγματικά εκρηκτικός» παραδέχεται ο νυν σταρ του ΝΒΑ, Καρμέλο Αντονι.
Στη διάρκεια του τουρνουά, ο Λένι τσάκισε τον Καρμέλο, όπως είχε κάνει στο παρελθόν. Για ακόμα μια φορά. Η φήμη του, αλλά κι ο θαυμασμός για αυτόν διογκωνόταν, έστω κι αν συμπεριφορά του, πολλές φορές ήταν απροσάρμοστη. Μία μέρα διαμαρτυρήθηκε στον κόουτς επειδή τους ζήτησε να εμφανιστούν στις 06.30 το πρωί στο γήπεδο απαντώντας... «Και γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε το ίδιο πράγμα στις 8;».
Παρόλα αυτά η μπασκετική ικανότητά του ήταν πρόδηλη. Ο Λένι έπαιζε σαν ένας πραγματικός σούπερ σταρ. Και φερόταν ως τέτοιος. Προς όλους ανεξαιρέτως... Μέχρι που ήρθε η στιγμή να αντιμετωπίσει την ομάδα του νεαρού, σχετικά άσημου, Λεμπρόν Τζέιμς...
«Πολλοί ξεχνούν ότι πριν το ματς με τον Λεμπρόν, είχα εξαφανίσει τον Καρμέλο, ο οποίος μου έλεγε, όταν μπήκαμε στο καμπ, ότι αν κατάφερνε να βγάλει τον καλύτερο εαυτό μου, είχε πιθανότητες να βρεθεί στο νούμερο 1 της αξιολόγησης σε ολόκληρη τη χώρα» θυμάται ο Λένι και προσθέτει... «Φυσικά τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα σκεφτόταν. Στο μεταξύ μας παιχνίδι τον ...σκότωσα. Και μετά ήρθε το ματς με τον Λεμπρόν ο οποίος ξεκουραζόταν όσο εγώ αντιμετώπιζα πιθανώς τον καλύτερο σκόρερ στο ΝΒΑ σήμερα. Δεν τα πήγα και τόσο άσχημα. Είχα κάποιες καλές στιγμές στο ματς. Το πιο βασικό όμως ήταν το γεγονός ότι ο Τζέιμς ευστόχησε στο νικητήριο τρίποντο με τη λήξη του αγώνα μπροστά στη μούρη μου. Αν δεν υπήρχε όλη αυτή η αύρα τριγύρω στην ατμόσφαιρα για τη μεταξύ μας αναμέτρηση, ίσως όλα τα πράγματα μεταξύ μας να είχαν κυλήσει διαφορετικά στην καριέρα μου».
Γίνεται; Ενα σουτ, ένα καταραμένο τρίποντο, έστω κι από το κέντρο του γηπέδου, να παίξει τόσο καταλυτικό ρόλο ώστε να ακολουθήσει τόσο μεγάλη κατηφόρα η καριέρα ενός παιδιού;
«Είναι μία στιγμή με πάρα πολύ έντονο συμβολικό χαρακτήρα. Είναι το στιγμιότυπο που οριοθετεί το άλμα του Λεμπρόν Τζέιμς και την οριστική πτώση του Λένι Κουκ. Μπορεί να αναρωτηθείτε, ναι... «Μα ήταν μόνο ένα σουτ»... Αλλά ήταν ένα σουτ από το οποίο ο Λένι δεν κατάφερε να επανέλθει και δεν το ξεπέρασε ποτέ» υποστηρίζει ο Σόνι Βακάρο. Στο ματς ο Κουκ είχε 9 πόντους με μία κακή εμφάνιση και ο Λεμπρόν 21 πριν σημειώσει το νικητήριο τρίποντο από τη σέντρα.
O Κουκ και ο κολλητός του, ο Ραϊμόντι, είχαν συναντηθεί για πρώτη φορά σε μία ομάδα ερασιτεχνικού πρωταθλήματος, που ονομαζόταν Panthers. Συμπαίκτης τους τότε, ήταν κι ένα παιδί με ύψος μικρότερο από 1.80. Ηταν Γάλλος και είχε παράξενη προφορά. Σήμερα, ο ίδιος άνθρωπος είναι 2.11, πρόκειται για έναν από τους κορυφαίους σέντερ στο ΝΒΑ και το όνομά του Γιοακίμ Νοά... «Ημουν μόνο 13 ετών τότε και όταν είδα τον Λένι να παίζει έγινε αμέσως το είδωλό μου. Ο τρόπος που κυριαρχούσε στο παιχνίδι ήταν απίστευτος για εμένα».
Το «δραματικό» απόγευμα, στο Νιου Τζέρσεϊ, στον αγώνα με τον Λεμπρόν Τζέιμς, παρών στις εξέδρες στο πλευρό της Ντέμπι Μπόρτνερ, ήταν και ο Γιοακίμ Νοά.
«Ενιωσε ντροπιασμένος εκείνο το απόγευμα» θα πει ο Σόνι Βακάρο.
Ο Καρμέλο είχε αποχωρήσει από την πόλη νωρίτερα... Ο Κουκ από εκείνη την ημέρα, όχι αποκλειστικά εξαιτίας του σουτ, αλλά για μία σειρά λαθών που έκανε στη συνέχεια, δε θα αποκαθιστούσε ποτέ το όνομά του στο νούμερο 1 της χώρας. Οταν ο Λεμπρόν θα γινόταν εξώφυλλο στο SI και οι αγώνες του θα μεταδίδονταν ζωντανά σε εθνικό δίκτυο, ο Κουκ θα περιοριζόταν σε μερικά ματσάκια pick up και σε εορταστικά διήμερα τύπου all star.
Λίγες ημέρες αργότερα, τον Ιούλιο του 2001 θα πάρει μέρος σε ένα τουρνουά του Λας Βέγκας. Σε ένα στιγμιότυπο της ταινίας, ο Στου Λας, ο αρχιπροπονητής του τουρνουά μιλούσε στο τηλέφωνο και αναρωτιόταν που διάολο βρίσκεται ο Κουκ, ο οποίος το προηγούμενο βράδυ χαριεντιζόταν σε λιμουζίνες με νεαρές γυναίκες...
«Τον είδα στη μία το πρωί να πίνει μπύρες. Με είδε ότι ήμουν εκεί γύρω και δεν ίδρωσε το αυτί του» έλεγε ο Στου Λας σε έναν συνεργάτη του.
Μία από αυτές τις γυναίκες (που βρισκόταν στο αυτοκίνητό του χωρίς να τον ξέρει καν) τον ρώτησε: «Παίζεις μπάσκετ; Που;»
Για να απαντήσει: «Η θα σπουδάσω για ένα χρόνο στο UNS, ή θα πάω απευθείας στο ΝΒΑ».
Βρισκόταν στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι της ζωής του... Θα έμενε στο Ολντ Τέιπαν να τελειώσει το Λύκειο, να βελτιώσει τους βαθμούς του και να διεκδικήσει τη θέση του στο κολέγιο (όχι φυσικά αγωνιστικά, αλλά ακαδημαϊκά); Η θα έκανε κάτι άλλο; Κι αποφάσισε να κάνει το άλλο, παρότι... «Εγώ του είπα να μείνει εκεί που ήταν και να επικεντρωθεί στη βελτίωση των βαθμών του, κάνοντας ταυτόχρονα και προπόνηση. Μόνο αυτό του είπα» όπως τόνισε ο μητέρα του. Ο Κουκ όμως, παρασύρθηκε... Ακουσε τα λόγια ενός ατζέντη που του έταξε τον κόσμο ολόκληρο, αν αποφάσιζε να πάει στο Μίτσιγκαν και να προσπαθήσει εκεί να προπονηθεί ατομικά, να τελειώσει το σχολείο για να είναι έτοιμος να δηλώσει συμμετοχή στο ντραφτ ως underclassman.
«Δεν τσακωθήκαμε. Μάζεψε απλά τα πράγματά του κι έφυγε. Στο διάδρομο, έξω από την πόρτα του σπιτιού, αγκαλιαστήκαμε και κλαίγαμε σαν μικρά παιδιά. Βρέθηκε ένας τύπος ονόματι Τζέφρι να του φουσκώσει τα μυαλά από μία εταιρία που λεγόταν Ιmmortal sports (Αθάνατη) κι εγώ την αποκαλώ Ιmmoral sports (Ανήθικη). Ποιος μπορεί να αποσπάσει ένα τόσο μικρό από το σπίτι του; Τον εκλιπαρούσα να μείνει... Του έλεγα ότι πουλάς τον εαυτό σου σε αυτόν που σου κάνει την μικρότερη προσφορά. Στον πρώτο τυχόντα. Δεν είναι κακό παιδί. Και πολλοί υποστηρίζουν ότι μας πρόδωσε. Δεν ήταν έτσι» θυμάται κλαίγοντας η Ντέμπι Μπόρτνερ. Μετά την απομάκρυνση από το σπίτι των Ραϊμόντι, εγέρθηκαν πολλά ερωτήματα για το χαρακτήρα του εξαιτίας αυτής της «προδοσίας». Κάτι που παραδέχθηκε και ο ίδιος ο Βακάρο. Δικαίωμα να παίξει δεν είχε, το όνομά του έχανε τη φήμη και την αξία του.
«Ολα μου ήρθαν πολύ γρήγορα. Είδα το χρήμα και είπα μέσα μου: «Αυτό θα κυνηγήσω» είπε σε μία εξομολόγηση αυτοκριτικής, ενώ το slamonline περιγράφει: «Ολοι, από ψευτοατζέντηδες, μέχρι τις βδέλλες του πεζοδρομίου, είχαν κολλήσει πάνω του και τον ακολουθούσαν σαν καρχαρίες υπενθυμίζοντας διαρκώς ότι δε χρειάζεται να πάει στο κολέγιο και πως η θέση του είναι ήδη στο ΝΒΑ». Για να προσθέσει ο ίδιος: «Ηταν απλά άνθρωποι που ήθελαν να είναι στο περιβάλλον μου επειδή ήμουν ο Λένι Κουκ. Οσο μεγάλωνα και γινόμουν πιο σοφός καταλάβαινα ότι ήταν άνθρωποι που θα σου έλεγαν οτιδήποτε για να κρατήσουν το χαμόγελο στα χείλη σου.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ταινία, υπάρχει μία σκηνή όπου ο Λένι βρίσκεται στην αίθουσα αναμονής ενός αεροδρομίου, σκέφτεται το μέλλον του και δίπλα, ένας φίλος του, επαναλαμβάνει διαρκώς... «Μάζεψε το χρήμα αδελφέ. Μάζεψε το χρήμα. Το σχολείο θα είναι πάντα εκεί να σε περιμένει».
Μόνο που, υπήρχαν και κάποιοι που είχαν διαγνώσει τις αδυναμίες του χαρακτήρα του... Την 1η Μαρτίου του 2002 το espn.com δημοσίευσε ένα ανατριχιαστικό κείμενο-αφιέρωμα στον Κουκ με την εξής σημείωση στο τέλος του: "Το κείμενο αυτό γράφτηκε την 1η Μαρτίου και ήδη, από τότε, ο Λένι Κουκ αποφάσισε να προσπεράσει το κολέγιο και να δηλώσει συμμετοχή στο ντραφτ του 2002». Το μεγαλύτερο λάθος της ζωής του... «Είναι διάσημος! Για ποιο λόγο; Δεν έχει καταφέρει τίποτα στη ζωή του ακόμα» είπε σε αυτό το αφιέρωμα η Ντέμπι Μπόρτνερ, η δεύτερη μητέρα του. Ο συντάκτης του espn.com έγραφε στην κατηγορία ugly (άσχημο) σχετικά με το μπασκετικό προφίλ του: «Δεν παίζει πάντα δυνατά και αναγκάζει τους προπονητές του να εργάζονται πολύ για να του δώσουν κίνητρο. Με μία σειρά αποφάσεων που προκαλούν ερωτηματικά και πολύ φτωχή εργατικότητα ο χαρακτήρας του μπορεί να οδηγήσει τις ομάδες να τον προσπεράσουν».
Μερικές ημέρες αργότερα, ο Κουκ ανακοίνωσε με συνέντευξη Τύπου που έδωσε σε ένα απλό φαστφουντάδικο, ότι δε θα πάει στο κολέγιο και θα δηλώσει συμμετοχή στο ντραφτ. Εχοντας την κόρη του στην αγκαλιά του.
Στο pre draft camp, στο Σικάγο... "Τραυματίστηκα και δεν έπαιξα τόσο όσο θα μπορούσα. Πολλή κακή τύχη είχε μαζευτεί τριγύρω μου. Τότε, θεωρητικά, όλοι υπολόγιζαν ότι μπορώ να είμαι στο λότερο πικ".
Στις 26 Ιουνίου 2002, ο Λένι περίμενε υπομονετικά να ακούσει το όνομά του από τον Ντέιβιντ Στερν σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στο Μανχάταν. Ο Γιάο επιλέχθηκε στο νούμερο 1, ο Στουντεμάιρ, απέναντι στον οποίο έκανε πλάκα πριν ένα χρόνο ο Λένι, βρέθηκε στο 9. Και ο Αμάρε ήταν underclassman επίσης.
«Περίμενα, περίμενα, περίμενα... Σαν την ημέρα των Χριστουγέννων που περιμένεις να δεις το δώρο σου κάτω από το δέντρο και τελικά διαπιστώνεις ότι το δώρο σου δεν είναι πουθενά. Συναισθηματικά αυτή η διαδικασία με συνέτριψε» είπε.
Τα επόμενα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα για τον Λένι Κουκ, που πέρασε από όλες τις αναπτυξιακές λίγκες του ΝΒΑ, κάνοντας πραγματικά καλές εμφανίσεις, σκοράροντας μέχρι και 47 πόντους σε έναν αγώνα του CBA. Αργότερα παίζοντας στο USBL είχε 30 πόντους μέσο όρο κι αυτό του έδωσε μία θέση στο Σάμερ Λιγκ του Λας Βέγκας με τη φανέλα των Μπόστον Σέλτικς.
«Το κοινό είχε ακούσει για το όνομα που κουβαλούσε και κάθε φορά που έπαιρνε τη μπάλα στα χέρια του, όλοι τον παρότρυναν να σουτάρει. Σκέφτηκα: Δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτό το παιδί πριν από δύο χρόνια είχε όλο τον κόσμο στα πόδια του και τώρα βρίσκεται σε μία τόσο δυσάρεστη θέση» τόνισε ο Εντ Πινκνι, πρώην παίκτης του ΝΒΑ και ασίσταντ κόουτς στο κολέγιο Βιλανόβα εκείνη την περίοδο.
Εκεί ήρθε ακόμα ένα μεγάλο χτύπημα όμως. Σε όλα τα ματς έπαιξε κανονικά. Εκτός από ένα: Αυτό απέναντι στου Κλίβελαντ Καβαλίερς που μερικές εβδομάδες νωρίτερα είχαν επιλέξει στο νούμερο 1 του ντραφτ το next best thing του παγκόσμιου μπάσκετ: Τον Λεμπρόν Τζέιμς.
Ηταν ένα παιχνίδι το οποίο ο Λένι ήθελε να δώσει με όλη την ψυχή του. Περίμενε χρόνια αυτή την ευκαιρία... Κι όμως, σε εκείνο το ματς δεν αγωνίστηκε ποτέ.
«Ηταν ένα από τα μεγαλύτερα ματς που θα ήθελα και μπορούσα να παίξω. Ολοι όσοι με ήξεραν περίμεναν αυτό το παιχνίδι. Είχα αγωνιστεί κανονικά σε όλα τα πρηγούμενα ματς. Σε αυτό δεν με έβαλαν να παίξω ούτε ένα δευτερόλεπτο... Ούτε ένα δευτερόλεπτο!!! Στο τέλος του αγώνα ο Λεμπρόν ήρθε στο μέρος μου και μου είπε: «Μην ανησυχείς, όλα θα πάνε καλά για εσένα»...
Τα χρόνια που ακολούθησαν η ατυχία τον χτύπησε... Πέρασε από τις Φιλιππίνες και την Κίνα όπου έκανε ...όργια, αλλά οι τραυματισμοί του κατέστρεψαν το όνειρο. Το 2004 είχε ένα σφοδρό αυτοκινητιστικό δυστύχημα που τον κράτησε πολλές μέρες σε κώμα και έξι μήνες σε αναπηρικό καροτσάκι. Οταν γύρισε στο CBA κι ενώ οι γιατροί του έλεγαν ότι δεν πρόκειται να ξαναπερπατήσει, έσπασε τον αχίλλειο του άλλου ποδιού του και όλα τελείωσαν.
«Μόνο ένα είναι σίγουρο. Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω θα πήγαινα στο κολέγιο, στο Σεντ Λούις». Στο δωμάτιο του φτωχικού σπιτιού του υπάρχουν οι φωτογραφίες με τον Καρμέλο, τον Λεμπρόν, τον Μάτζικ και τον Αμάρε Στουντεμάιρ... «Οταν βλέπω αυτές τις φωτό, κερδίζω τον αυτοσεβασμό μου. Αυτοί ήξεραν ποιος ήμουν».
Σήμερα ο Λένι Κουκ, είναι 33 ετών, άνεργος που γυρνάει από κολέγιο σε κολέγιο κάνοντας διαλέξεις για την τραγική ιστορία του, προκειμένου να ανοίξει τα μάτια στα παιδιά να μην ακολουθήσουν το δικό του παράδειγμα.
Στο φινάλε της ταινίας, την οποία χρηματοδότησε και μάλιστα με μεγάλη υπερηφάνεια ο παιδικός φίλος του, Γιοακίμ Νοά, οι σκηνοθέτες (τα αδέλφια Σάφντι), ο παραγωγός, Ανταμ Σόπκορν χρησιμοποιούν την τεχνολογία και σε ένα πλάνο φέρνουν τον 30χρονο (τότε) Λένι να μιλάει στον 18 εαυτό του και να του λέει όλα αυτά που δεν βρέθηκε να του μεταφέρει κανείς ως μηνύματα όταν ήταν νέος. Μία πραγματικά σπαρακτική σκηνή.
- Oταν ο Σόπκορν οραματίστηκε την ταινία επέλεξε να ακολουθήσει για δύο χρόνια με την κάμερά του ένα παιδί, που όπως είχε μάθει θα κατέληγε στο ΝΒΑ. Δε θα ήταν ακόμα ένα Hoop Dreams, όπου οι πρωταγωνιστές (νεαροί παίκτες κι αυτοί δε θα κατάφερναν τίποτα.
- Τα στιγμιότυπα από το μεταξύ του Λένι Κουκ και του Λεμπρόν Τζέιμς παιχνίδι, είναι πραγματικά σπάνια και δεν τα έχει κανείς άλλος, πλην του Σόπκορν και των αφων Σάφντι.
- Η ιστορία του Κουκ έπαιξε ρόλο ώστε μετά λίγα χρόνια το ΝΒΑ να εφαρμόσει κανονισμό που απαγόρευε στουςδ παίκτες να δηλώνουν συμμετοχή στο ντραφτ αν δεν περάσουν έστω ένα χρόνο από το κολέγιο.
- Η Ντέμπι Μπόρτμαν ήταν πολύ πλούσια και κάποια ταξίδια ο Κουκ τα έκανε με το λίαρ τζετ της οικογένειάς της.
- Στη διάρκεια του ABCD camp ένας από τους φίλους του Λεμπρόν που είδε ότι μία κάμερα ακολουθούσε συνεχώς τον Κουκ, πήγε στον Σόπκορν και του είπε: «Κάνεις λάθος. Ο τύπος που θα έπρεπε να παρακολουθείς είναι εκείνος εκεί. Εκείνος είναι ό, τι σπουδαιότερο θα επιδείξει τα επόμενα χρόνια το παγκόσμιο μπάσκετ». Ο Σόπκορν αρνήθηκε.
- Για ένα μεγάλο διάστημα οι σχέσεις του Κουκ με τον Σόπκορν και τους σκηνοθέτες διαταράχθηκαν. Πέρασαν 6-7 χρόνια μέχρι να ενωθούν ξανά και να ολοκληρωθεί το ντοκιμαντέρ.
- Σε μία σκηνή, ο 30χρονος και χοντρούλης πια Κουκ μαγειρεύει για έναν δημοσιογράφο των NY Times και λέει... «Θα έπρεπε να είμαι αυτή τη στιγμή ένας σταρ του ΝΒΑ κι αντ'αυτού έγινα μάγειρας»
- Απομάκρυνε τους πάντες από γύρω του, αλλά ποτέ δεν αρνήθηκε την αρραβωνιαστικιά του με την οποία παντρεύτηκε τελικά κι έχουν τρία παιδιά.
- Προς το τέλος της ταινίας, ο Κουκ επισκέπτεται το Μάντισον σε ένα παιχνίδι των Νικς και των Μπουλς. Ο Νοά τον χαιρετάει κατά τη διάρκεια του ζεστάματος. Μετά το παιχνίδι ο Κουκ περιμένει τον Καρμέλο ο οποίος καταφτάνει και μιλάει μαζί του. Ο Αμαρε Στουντεμάιρ δυσκολεύτηκε. Αρχικά δεν τον γνώρισε. Χρειάστηκε να του συστηθεί: «Εγώ είμαι, ο Λένι Κουκ». Ο Αμάρε τον πίστεψε λίγο αργότερα κάνοντας 2-3 κινήσεις αμφιβολίας με το κεφάλι του. «Εχουν περάσει χρόνια. Πήρε πολλά κιλά. Στην αρχή ήταν λίγο σοκαριστικό για εμένα» παραδέχθηκε μετά το Αμάρε.
- Tην ταινία με τίτλο "Lenny Cooke" παρακολούθησαν οι παίκτες των Τορόντο Ράπτορς, που κατόπιν εκστασιασμένοι και προβληματισμένοι παραχώρησαν συνέντευξη στο SBNAtion.
ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ