Ο Νίκος Ζήσης έχει αποδείξει εμπράκτως την αγάπη και την αφοσίωσή του στις Εθνικές Ομάδες. Από τις 17 Ιουλίου 1998, όταν σε ηλικία 14 ετών και ένδεκα μηνών, πραγματοποιούσε το ντεμπούτο του σε ένα τουρνουά Φιλίας με αντίπαλο την Ιταλία (21 π.) έως τις 17 Σεπτεμβρίου 2015, όταν φορούσε για τελευταία φορά τη φανέλα με το εθνόσημο, στον αγώνα κατάταξης με την Λετονία (12 π.) για την πέμπτη θέση του Ευρωμπάσκετ.
Ο αριθμός 17 έχει τη σημειολογία του, αν συνυπολογίσει κανείς ότι το αξιοζήλευτο ταξίδι του ξεκίνησε στις 17 Ιουλίου και ολοκληρώθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου και ότι από τα 18 καλοκαίρια έχασε μόνο ένα (2003), διότι η κλήση του στην Ανδρών από τον Παναγιώτη Γιαννάκη πραγματοποιήθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Και μάλιστα τα είχε «ακούσει» κιόλας ο «Δράκος», γιατί είχε τολμήσει να καλέσει τους δύο πιτσιρικάδες τότε Νίκο Ζήση και Βασίλη Σπανούλη!!!
Επειτα από σχεδόν δύο δεκαετίες, ο Ζήσης θα γιορτάσει για πρώτη φορά τα γενέθλιά του με τα παιδάκια και τη συζύγό του και όχι με τους συμπαίκτες του! Δεν είναι σχήμα λόγου. Γεννήθηκε στις 16 Αυγούστου 1983 και κάθε χρόνο το τραγουδάκι έλεγαν οι συμπαίκτες του στην προετοιμασία της Εθνικής. Ο «μεγάλος μικρός» της Εθνικής -είναι το ωραιότερο προσωνύμιο, που έχω ακούσει για τον μετέπειτα αρχηγό της Ανδρών και που εμπνεύστηκε ο δημοσιογράφος Γιάννης Ντεντόπουλος στο Ευρωμπάσκετ 2005 για να αποδώσει την ωριμότητά του από πολύ μικρή ηλικία- έδωσε τα πάντα. Και δικαιωματικά έχει κερδίσει (εκτός από μετάλλια) τις καρδιές των μπασκετόφιλων.
Προσέξτε όμως μια σύμπτωση. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης ανακοίνωσε την απόφασή του να αποχωρήσει από την Εθνική στο Μουντομπάσκετ 2010 της Τουρκίας, σε ηλικία 30 ετών! Ο Θοδωρής Παπαλουκάς σταμάτησε από την Εθνική Ομάδα σε ηλικία 32 ετών. Οχι με δική του ευθύνη, αλλά κατόπιν απόφασης του τότε ομοσπονδιακού τεχνικού Γιόνας Καζλάουσκας, ο οποίος είχε αρνηθεί να τον δεχτεί λίγες ημέρες μετά την έναρξη της προετοιμασίας εν όψει του Ευρωμπάσκετ 2009. Τον Παπαλουκά! Επαναλαμβάνω: Τον Παπαλουκά! Εναν εκ των κορυφαίων γκαρντ στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Δεν μηδενίζω τον συγκεκριμένο προπονητή, ο οποίος έχει γράψει πολλά χιλιόμετρα στο μπάσκετ, αντιθέτως τον σέβομαι, ωστόσο θυμάμαι ότι σε ανάλογες περιπτώσεις (Μπουρούσης, Φώτσης κ.α.) ο Γιώργος Βασιλακόπουλος παρενέβη για να αποσοβήσει ένα κραυγαλέο σφάλμα. Για τον Παπαλουκά δεν το έπραξε. Οι κακές γλώσσες λένε ότι ενδεχομένως να είχε τηλεφωνήσει στον προπονητή, εάν ο Τσάρος εξακολουθούσε να αγωνίζεται στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, ωστόσο δεν μπορούμε να εισχωρήσουμε στο μυαλό του ισχυρότερου παράγοντα του ελληνικού μπάσκετ, ο οποίος προφανώς γνωρίζει καλύτερα.
Ο Βασίλης Σπανούλης ανακοίνωσε την απόφασή του σε ηλικία 33 ετών, μετά τον αγώνα με την Λετονία στο περυσινό Ευρωμπάσκετ. Επικαλέστηκε την σωματική κόπωση, ωστόσο μερικούς μήνες αργότερα σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ αποκάλυψε ότι δεν ήθελε να ξυπνήσει ένα πρωί και να τον πάρουν τηλέφωνο για να τον ενημερώσουν ότι κόβεται από την Εθνική. Ηθελε να το αποφασίσει μόνος του και το έκανε μια ώρα αρχύτερα επισπεύδοντας την αποχώρησή του. Στην ίδια ηλικία, 2,5 μήνες προτού κλείσει τα 33 χρόνια του, έρχεται η σειρά του κουμπάρου του Ζήση, ο οποίος ανακοινώνει αυτό που ήταν κοινό μυστικό, το «αντίο» από την Εθνική Ομάδα.
Σύμπτωση; Οι τρεις μεγάλοι της σύγχρονης εποχής του ελληνικού μπάσκετ και ο αρχηγός της Ανδρών αποφασίζουν (ή αναγκάζονται) να αποχωρήσουν από την Εθνική σε ηλικία 30-33 ετών! Την ίδια στιγμή, πώς να μην ταξιδεύει η σκέψη μας σε άλλα ιερά τοτέμ του παγκόσμιου μπάσκετ, που φορούν τη φανέλα με το εθνόσημο, ώσπου να μην μπορούν να πάρουν τα πόδια τους; Ντιρκ Νοβίτσκι, Πάου Γκασόλ, Τόνι Πάρκερ, Μανού Τζινόμπιλι, Λούις Σκόλα, Αντρές Νοτσιόνι και τόσοι άλλοι συνδυάζουν την Εθνική με τους συλλόγους τους. Με την υποσημείωση ότι κατά καιρούς έχουν επιλέξει να προσπεράσουν (skip) μια διοργάνωση, για να ξεκουραστούν και να επιστρέψουν δριμύτεροι στην επόμενη και ίσως σπουδαιότερη σε αξία.
«Είσαι σίγουρος ότι δεν θα πέσουν όλοι να φάνε π.χ. τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, εάν πει ότι δεν συμμετέχει στο Προουλυμπιακό για να δουλέψει στο Μιλγουόκι και να γίνει καλύτερος;», μου απηύθυνε το ερώτημα ένας σημαντικός άνθρωπος του μπάσκετ, που για μένα μετράει η γνώμη του. Δεν έχω την απάντηση, διότι δεν ξέρω πώς σκέφτεται ο καθένας από εμάς (ΜΜΕ), από εσάς (φιλάθλους - αναγνώστες). Ζήτησα, όμως, την απάντηση από έναν βετεράνο του ΝΒΑ και της Ευρωλίγκας σχετικά με το ποια διοργάνωση είναι πιο κουραστική: Η Ευρώπη, όπου οι πρωτοκλασάτοι παίκτες «πρέπει» να κερδίζουν όλα τα ματς (Πρωτάθλημα, Κύπελλο, Ευρωλίγκα) ή το ΝΒΑ, όπου η κανονική περίοδος έχει 82 ματς, αλλά αρκετά είναι χαβαλές και μέρα παρά μέρα οι παίκτες ταξιδεύουν με το αεροπλάνο, κάτι εξαιρετικά επίπονο;
Η απάντησή του, έπειτα από σκέψη, ήταν η Ευρώπη. Ας δούμε πόσα ματς έχει δώσει φέτος π.χ. ο Νίκος Ζήσης με την πρωταθλήτρια Ευρώπης Μπάμπεργκ: 24 αγώνες - φωτιά στην Ευρωλίγκα, 35 ως τώρα στην πολύ ανταγωνιστική Μουντεσλίγκα, όπου αν δεν παίξεις καλά, μπορεί να χάσεις από… δέκα ομάδες, και δύο στο Κύπελλο Γερμανίας. Συνολικά, δηλαδή, έχει δώσει 61 ματς και έχει συνέχεια, αν αναλογιστεί κανείς ότι η Μπάμπεργκ συμμετέχει στα πλέι οφ, όπου θα υπερασπιστεί τον τίτλο της. «Ετσι όπως έχει γίνει το καλαντάρι της Euroleague και της FIBA, βαρύ και δυσβάσταχτο για τους παίκτες, δεν αντέχει ένας πρωτοκλασάτος αθλητής, για αυτό αποχωρούν τόσο νωρίς από την Εθνική», μου είπε μεγάλος βετεράνος αθλητής με τρεις Ευρωλίγκες. Δεν μπορώ να το αντικρούσω, γιατί δεν έχω βρεθεί στη θέση αυτών των παιδιών.
Τα επιχειρήματα όλων είναι αρκούντως πειστικά. Οφείλει, πάντως, να προβληματιστεί η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης, εάν (λέμε εάν) αυτές οι επαναλαμβανόμενες συμπτώσεις (τέσσερις πρωτοκλασάτοι διεθνείς να αποχωρούν σε ηλικία 30-33 ετών) έχουν βαθύτερα αίτια. Εάν κάτι γίνεται λάθος, εάν από ένα σημείο κι έπειτα κάτι τους χαλάει! Και να σκεφτεί σοβαρά και να προτείνει συγκεκριμένο ρόλο/πόστο στον Ζήση (ή στον κάθε Ζήση) αντί μιας γενικευμένης δήλωσης του τύπου «να παραμείνει ο Νίκος και μετά το τέλος της καριέρας του δίπλα στο μπάσκετ και να προσφέρει με την ίδια προθυμία και προσήλωση, αφού είναι βέβαιο ότι μπορεί να δώσει πολλά ακόμα». Εκτός αν ο μοναδικός προβληματισμός για την ΕΟΚ αυτή την εποχή είναι η ονοματοδοσία του ΟΑΚΑ…
Υγ. Ο Λάζαρος Παπαδόπουλος αποσύρθηκε από την Εθνική στα 28, ο Δήμος Ντικούδης στα 30, ο Κώστας Τσαρτσαρής στα 33…
