Αυτός που όσα χρόνια ζει είναι στα άρματα μέχρι τα νύχια και τα δόντια είναι άτομο χωρίς μπέσα. Ένα κάθαρμα είναι. Και δεν μπορείς να του έχεις εμπιστοσύνη. Πολεμάει για να πολεμήσει. Παραμύθι φούρναρης ότι το κάνει για την πατρίδα, για την τιμή του έθνους, για το συμφέρον του λαού. Μαλακίες. Ποια πατρίδα και ποιος λαός.
Δεν υπήρχε καμμία πατρίδα στην Ισπανία πριν χίλια χρόνια. Αληταράδες αριστοκράτες υπήρχαν. Κατσαπλιάδες που λαμογιάριζαν με τους ευγενείς, τους βασιληάδες. Και ο ένας με το παραμικρό την έπεφτε στον άλλονα. Ποια πατρίδα και ποιος λαός. Και ποια θρησκεία, αφού όλοι ήταν χριστιανοί, ποιος ο λόγος να σκοτώνονται μεταξύ τους.
Κι έκαναν, λέει, εθνικό ήρωα της Ισπανίας τον Ελ Σιντ. Ντροπή και να το λένε. Όταν αυτό που θεωρούν Ισπανία ήταν χωρισμένο σε κρατίδια και οι στρατοί του κάθε βασιληά και βασιλίσκου ήταν σε διαρκή κόντρα. Ο δε Ελ Σιντ, το παλληκάρι, ο θρύλος, δεν έκανε τίποτα άλλο απ' αυτό που έκαναν στρατηγοί μικρότερης αξίας απ' εκείνον. Και ο Ελ Σιντ υπηρετούσε ένα βασιλόπουλο, που σκοτωνότανε με το στρατό του αδελφού του. Ποιος θα έχει το επάνω χέρι.
Αυτός είναι ο Ροδρίγος Διαθ που τον είπαν αραβιστί “Ελ Σιντ” στην Ισπανία, τότε που έπαιζαν μπάλλα και οι μουσουλμάνοι Άραβες. Και τον νεκρό ήρωα, αυτός είναι ο Ελ Σιντ, τον στήσανε πάνω στο άλογό του, για να τον δουν οι Άραβες ότι ζει ακόμα, ότι είναι σε θέση να οδηγήσει τον στρατό και να χεστούν επάνω τους. Παραμύθια θέλουν οι λαοί. Δώστους παραμύθια, να ζήσουν και οι ποιητάδες, οι τεμπελχανάδες.
Στρατιωτικός καριέρας ήταν ο Ροδρίγο που γεννήθηκε σα σήμερα, 31 Ιουλίου, το 1040 και πέθανε πριν τα 60 του χρόνια. Είναι δυνατόν να μασάει ο κόσμος ότι ήταν παιδί του λαού, ότι ήταν “καλός άνθρωπος”, όταν δεν άφησε ποτέ το σπαθί του από τότε που το πρωτόπιασε; Σιγά, ρε, μη τον πείτε και καντηλανάφτη.
Η ΓΚΕΛΑ ΤΟΥ Μίκη Θεοδωράκη από την καψούρα του, γράφει o apodytiriakias.gr
