Η διοίκηση του Ολυμπιακού στο μπάσκετ επί πολλά χρόνια ξόδευε ποσά-μαμούθ ώστε να φτάσει στην κορυφή της Ελλάδας και της Ευρώπης, αλλά τελικά πάντα κάτι έφταιγε και στο τέλος οι «ερυθρόλευκοι» έμεναν απλά με ένα Κύπελλο Ελλάδας και μέχρι εκεί.
Το καλοκαίρι του 2011, οι αδερφοί Αγγελόπουλοι ανακοίνωσαν την πρόθεση να αποχωρήσουν από την ομάδα και μέχρι να βρεθεί διάδοχος αποφάσισαν την κατακόρυφη πτώση του μπάτζετ, διατηρώντας μόνο με ακριβά συμβόλαια τους Ντούσαν Ίβκοβιτς, Βασίλη Σπανούλη και Γιώργο Πρίντεζη ενώ κατόπιν εισήγησης του Σέρβου τεχνικού αποκτήθηκαν και οι Πέρο Άντιτς και Λάζαρος Παπαδόπουλος. Αυτό μείγμα εμπειρίας θα συνδυαζόταν από τους rookies σε τόσο υψηλό επίπεδο, Βαγγέλη Μάντζαρη, Κώστα Σλούκα, Κώστα Παπανικολάου, Δημήτρη Κατσίβελη αλλά και τους παντελώς άσημους Αμερικάνους, Ματ Χάουαρντ και Κάιλ Χάινς...
Η τότε απόφαση της διοίκησης είχε «παγώσει» τον κόσμο και αφού σε θεωρητικό επίπεδο οι βλέψεις δεν ήταν υψηλές, το τμήμα μπάσκετ ειδικά στην αρχή της σεζόν αντιμετωπίστηκε μέχρι και με αδιαφορία. Σε αυτό συνετέλεσε και η ήττα την πρώτη αγωνιστική από την Μπιλμπάο μέσα στην Ισπανία 76-61 και άρχισαν τα σχόλια «ποιος Χάινς; Σέντερ κάτω από τα 2 μέτρα. Ποιοι Μάντζαρης, Παπανικολάου, Σλούκας; Αφού είναι λίγοι. Ο Σπανούλης δεν μπορεί μόνος του» κλπ.
Πράγματι, απ' όλα αυτά, μόνο το τελευταίο είχε δόση αλήθειας, καθώς στον ομαδικό αθλητισμό κανείς δεν μπορεί μόνος του. Ο πρωταγωνιστής πρέπει να έχει δίπλα του άξιους συμπρωταγωνιστές που θα μπορέσουν όλοι μαζί να καταξιώσουν μια «παράσταση». Κι έτσι έγινε...
Μετά το 1-3 στις πρώτες αγωνιστικές της Euroleague, οι «ερυθρόλευκοι» άρχισαν να νικούν και στις εναπομείνασες 6 αγωνιστικές έφτασαν σε 5 νίκες και προκρίθηκαν ως δεύτεροι σε όμιλο κόντρα σε ΤΣΣΚΑ, Γαλατασαράι και Εφές. Η παραφιλολογία είχε μόλις ξεκινήσει, διότι όλοι έλεγαν ότι αποκλείται η Euroleague να μην... σπρώξει ούτε μία τουρκική ομάδα στο Final Four της Κωνσταντινούπολης.
Για ακόμα μια φορά, τέτοια σενάρια αποδείχθηκαν ιστορίες για αγρίους και τελικά ο Ολυμπιακός αν και ηττήθηκε στις δύο πρώτες αγωνιστικές, κατάφερε να ανατρέψει τα προγνωστικά και να αφήσει εκτός τόσο τη Γαλατά (με νίκη την τελευταία αγωνιστική μέσα στο ΣΕΦ) όσο και την Εφές.
Φαινόταν ότι ο Ολυμπιακός όχι απλά έπαιζε καλά, αλλά ο Ντούσαν Ίβκοβιτς είχε κάνει το θαύμα του, γεμίζοντας αυτοπεποίθηση τους νεαρούς που σε συνδυασμό με την άγνοια κινδύνου που τους χαρακτήριζε, είχε φτιάξει ένα σύνολο από «κομάντο». Μεγάλο ρόλο σε αυτό έπαιξαν και οι μεταγραφές των Έισι Λο και Τζο Ντόρσεϊ που πρόσθεσαν την απαραίτητη ποιότητα.
Βάσει αυτών, το εμπόδιο της Σιένα φάνηκε πολύ μικρό για τον Ολυμπιακό και παίρνοντας και ρεβάνς για τον αποκλεισμό της προηγούμενης χρονιάς, οι Πειραιώτες χωρίς να το περιμένει κανείς προκρίθηκε στο Final Four κόντρα στα μεγαθήρια ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Μπαρτσελόνα και τον «αιώνιο» αντίπαλο.
Παρά το γεγονός ότι παίκτες και προπονητές τόνιζαν ότι δεν θα ταξιδέψουν στην Κωνσταντινούπολη απλά για την εμπειρία, λίγοι το πίστεψαν. Το αντιλήφθηκαν όμως ολοκληρωτικά μετά τη νίκη επί της Μπαρτσελόνα στον ημιτελικό 68-64.
Ακόμα και τότε, όμως, η ΤΣΣΚΑ των Καζλάουσκας και Σφαιρόπουλου που είχε προκριθεί (με αμφιλεγόμενο τρόπο λόγω διαιτητικών αποφάσεων) στον τελικό, αποκλείοντας τον Παναθηναϊκό, φάνταζε ανυπέρβλητο εμπόδιο, αφού εκτός από μια ήττα με 32 πόντους μέσα στη Μόσχα, ο Ολυμπιακός είχε να αντιμετωπίσει τους Κιριλένκο, Τεόντοσιτς, Σισκάουσκας, Σβεντ, Χριάπα, Κρστιτς, Γκόρντον, Λαβρίνοβιτς.
Πράγματι, μέχρι το 28' η «αρκούδα» φάνταζε ανίκητη, καθώς με λέι-απ ο Σβεντ διαμόρφωσε το 53-34 και η ΤΣΣΚΑ έκανε πραγματικό πάρτι. Τότε, ο Ίβκοβιτς κάλεσε τάιμ-άουτ και ήταν σαν άλλαξαν όλα. Στα υπόλοιπα 12' του ματς, ο Ολυμπιακός αναγκάζει τους Ρώσους να σκοράρουν μόλις 8 πόντους και αντίστοιχα εκείνος να βάλει 29! Ήταν ο «μαγικός» αριθμός, ώστε οι Πειραιώτες να προηγηθούν για πρώτη φορά στο ματς με το «πεταχτάρι» του Πρίντεζη και τελικά να σηκώσουν την κούπα με 62-61 και μάλιστα με τους Αμερικανούς (Χάινς, Ντόρσεϊ και Λο) να έχουν 0 πόντους.
Λίγες μέρες αργότερα ο Ντούσαν Ίβκοβιτς μίλησε στην εφημερίδα «Goal News», έκανε λόγο για «πρωτοποριακό μπασκετικό κίνημα» και πως όταν αυτή η ομάδα έβρισκε ρυθμό, ο μόνος τρόπος για να την σταματήσει κάποιος ήταν το τάιμ άουτ: «Δεν με νοιάζουν οι τίτλοι, αγάπη μου! Θα έλεγα το ίδιο ακόμη κι αν δεν είχαμε κατακτήσει κανέναν. Mόνο ο Oλυμπιακός σταμάτησε την ντρίμπλα και παίζει τόσο πολύ με την πάσα και τον αιφνιδιασμό. Mόλις βρίσκαμε τον ρυθμό μας και αρχίζαμε να τρέχουμε, ο μόνος τρόπος για να μας σταματήσει κανείς ήταν να πάρει τάιμ άουτ! Mόνο ο Kαζλάουσκας έμεινε χωρίς τάιμ άουτ λόγω του εκνευρισμού του.
Δεν λέω ότι είμαι ο καλύτερος προπονητής του κόσμου, αλλά ήμουν σίγουρος ότι αυτή η ομάδα θα φτάσει στο σημείο να συνεννοείται με τα μάτια. Oι παίκτες δεν είναι... δυσλεκτικοί ούτε βλάκες, αλλά σας πληροφορώ ότι τους δίναμε όποια πληροφορία ήταν απαραίτητη και προφορικώς και γραπτώς ώστε να την εμπεδώσουν. Στην αρχή οι παραστάσεις που δίναμε ήταν χάλια και ο κόσμος δεν τις παρακολουθούσε, αλλά όσο περνούσε ο καιρός και η ομάδα έδειχνε χαρακτήρα και σημείωνε σπουδαία αποτελέσματα, η προσέλευση αυξανόταν και στο τέλος είχαμε και όρθιους στο θέατρο! Tο έργο βελτιώθηκε πολύ, οι παραστάσεις έγιναν λαμπερές και το ντελίριο ξεπέρασε εκείνο του 1997.
Αυτή η ομάδα αποτελεί ένα πρωτοποριακό μπασκετικό κίνημα. Γεννήσαμε κάτι νέο και ζωντανέψαμε κάτι που φαινόταν πεθαμένο. O Oλυμπιακός στέφθηκε πρωταθλητής Eυρώπης νικώντας την TΣΣKA σε έναν τελικό στον οποίο ο Xάινς, ο Nτόρσεϊ και ο Λο είχαν μηδέν πόντους».
ΤΣΣΚΑ Μόσχας (Καζλάουσκας): Τεόντοσιτς 15(4), Λαβρίνοβιτς 5, Σισκάουσκας 8, Κρστιτς 11, Κιριλένκο 12(1), Βορόνοφ, Βοροντσέβιτς, Σβεντ 3, Κάουν 2, Κριάπα 3(1), Γκόρντον 2.
Ολυμπιακός (Ντούσαν Ίβκοβιτς): Χάινς, Άντιτς 7, Σπανούλης 15(2), Ντόρσεϊ, Κέσελ 3(1), Παπαδόπουλος, Πρίντεζης 12, Παπανικολάου 19(3), Μάντζαρης 3(1), Σλούκας 4(1), Λο.Τα δεκάλεπτα: 10-7, 34-20, 53-40, 61-62.
Ανά δεκάλεπτο: 10-7, 24-13, 19-20, 8-22Γήπεδο: «Sinan Erdem Arena»
Χωρητικότητα: 16.000 θέσεις
Διαιτητές: Λουίτζι Λαμόνικα (Ιταλία), Χοσέ Μαρτίν (Ισπανία), Τολγκά Σαχίν (Τουρκία)
