MENU

Συζητώντας με πολλούς ανθρώπους που γνώρισαν και αγάπησαν τον μαγικό κόσμο του NBA τη δεκαετία του '90, αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο Καρλ Μαλόουν δεν έχει τόσους θαυμαστές όσους επιτάσσουν οι αριθμοί και η πολυετής παρουσία του στο άθλημα. Παρότι σχεδόν άπαντες αναγνωρίζουν την αξία, τη συνέπεια, τον επαγγελματισμό αλλά και την αφοσίωση του γιγαντόσωμου καλαθοσφαιριστή με το «32» στον σύλλογό του, τους Γιούτα Τζαζ, τους οποίους υπηρέτησε πιστά επί 18 συνεχόμενα έτη και οδήγησε δύο φορές στους τελικούς του πρωταθλήματος (κάτι το οποίο δεν έχει συμβεί έκτοτε) απέναντι στους Σικάγο Μπουλς του Μάικλ Τζόρνταν, είναι μάλλον ελάχιστοι οι φίλοι του μπάσκετ μακριά από τον «Διάδρομο των Μορμόνων» στις βορειοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες οι οποίοι θα τον επέλεγαν ως τον αγαπημένο παίκτη τους.

Με αφορμή τα γενέθλια του «Ταχυδρόμου», το SDNA επιχειρεί να θυμηθεί το δύσκολο ξεκίνημα της αθλητικής του δραστηριότητας σε κολεγιακό επίπεδο και τις σημαντικότερες «σελίδες» της 19χρονης καριέρας του στο NBA, χωρίς να παραλείψει τις αρκετές άσχημες στιγμές και δηλώσεις του 54χρονου πλέον Καρλ Μαλόουν, ο οποίος δεν φοβήθηκε ποτέ στη ζωή του να πει ή να πράξει αυτό που είχε στο μυαλό του, αλλά δυστυχώς πολλές φορές στο παρελθόν αποδείχθηκε σπουδαιότερος αθλητής από ότι άνθρωπος...

Παιδική ηλικία και Κολέγιο

Ο Καρλ Άντονι Μαλόουν γεννήθηκε σαν σήμερα το 1963, στη μικρή και φτωχή πόλη Σάμερφιλντ της Λουιζιάνα, εκεί όπου ένα στρέμμα καλλιεργήσιμης γης αξίζει (ακόμα) μόλις πέντε δολλάρια. Είχε οκτώ αδέρφια και μεγάλωσε με τη μητέρα του, Σίρλεϊ, σε μια φάρμα, όπου απασχολούταν συχνά από πολύ μικρός με αγροτικές εργασίες και έκοβε ξύλα, σε ένα πρελούδιο της αδιανόητα σκληρής προπόνησης που έμελλε να κάνει τα επόμενα χρόνια προκειμένου να γίνει επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής και να διατηρηθεί σε υψηλό επίπεδο. Ο πατέρας του, Σέντρικ Χέι, ο οποίος είχε εγκαταλείψει την πρώτη του οικογένειά, αυτοκτόνησε όταν ο Καρλ ήταν μόλις τριών ετών.

Επέλεξε το άσημο Κολέγιο Louisiana Tech University, για να βρίσκεται κοντά στο σπίτι του, βελτίωσε τους βαθμούς του ώστε να ενταχθεί στην ομάδα μπάσκετ τη δεύτερη χρονιά του εκεί, και στην τριετία του με τα Bulldogs, μέχρι να αναχωρήσει για το NBA το 1985, είχε μέσο όρο 18.7 πόντους και 9.3 ριμπάουντ ανα παιχνίδι, οδηγώντας τα για πρώτη φορά στην ιστορία τους στην τελική φάση του NCAA tournament. Εκεί θα κερδίσει και το προσωνύμιο «The Mailman» (ο Ταχυδρόμος), λόγω της σύνδεσής του με το αντίπαλο καλάθι και του γνωστού σλόγκαν των αμερικανικών ταχυδρομείων «Ο ταχυδρόμος πάντα παραδίδει»...

Αποπλάνηση ανήλικης και εξώγαμα

Ο Μαλόουν έκανε τρία παιδιά εκτός γάμου σε νεαρή ηλικία στο Σάμερφιλντ, αρχικά τα δίδυμα Ντάριλ και Σέριλ Φορντ (η σπουδαία παίκτρια του WNBA) τον Ιούνιο του 1981, τα οποία αναγνώρισε τελικά το 1998 και αποδέχθηκε δημόσια ως μέρος της οικογένειάς του. Σαφώς πολύ πιο σκοτεινή η υπόθεση του Ντεμίτρις Μπελ, τον οποίο η μητέρα του, Γκλόρια, γέννησε τον Μάιο του 1984 όταν ήταν μόλις 13 ετών, ωστόσο η υπόθεση «κουκουλώθηκε» προκειμένου ο τοπικός ήρωας και μεγάλη ελπίδα της φτωχής πόλης της Λουιζιάνα να μην πάει φυλακή και να αγωνιστεί στο NBA. Ο Καρλ πλήρωσε ένα εφάπαξ ποσό στην οικογένεια Μπελ, καθώς η εξέταση DNA έδειξε ότι κατά 99% αυτός ήταν ο πατέρας του Ντεμίτρις, τον οποίο συνάντησε μόνο μια φορά, όταν αποφοίτησε από το Λύκειο, και του είπε ότι είναι πλέον αργά ώστε να «χτίσουν» μια πραγματική σχέση μπαμπά - γιου. Εντυπωσιακά και γεροδεμένος και δυνατός, όπως ο πατέρας του, ο Ντεμίτρις Μπελ, ο οποίος διατηρεί εξαιρετική σχέση με τα δίδυμα Φορντ, πραγματοποίησε αξιόλογη πενταετή καριέρα στο αμερικανικό ποδόσφαιρο (2008-13).

Ένα σωματικό «άρμα μάχης»

Από το Κολέγιο μέχρι την ημέρα που φόρεσε για τελευταία φορά τα παπούτσια του και αγωνίστηκε σε έναν τελικό NBA το 2004, ο Μαλόουν δεν σταμάτησε να δουλεύει και να γυμνάζεται στον υπερθετικό βαθμό με αποτέλεσμα να δημιουργήσει το πιο άρτιο κορμί σε ολόκληρο το πρωτάθλημα για πάνω από 15 χρόνια και να μετατραπεί στο απόλυτο φόβητρο των αντιπάλων power forwards κοντά στη ρακέτα. Είναι πολλές οι ιστορίες που μιλούν για τη σκληρή σωματική προπόνηση του Καρλ και τα εντυπωσιακά αποτελέσματά της, με χαρακτηριστικότερες την πρόκλησή του στους Ρόμπινσον, Γιούιν, Μπάρκλεϊ κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1992 για το ποιος θα σηκώσει περισσότερα κιλά στον πάγκο, την οποία κανένας τους δεν τόλμησε να αποδεχθεί, την εποχή που υποχρεώθηκε να σταματήσει τη γυμναστική για ένα μικρό διάστημα γιατί δεν διέθετε πια σχεδόν καθόλου... σωματικό λίπος, τις ατέλειωτες ώρες που έκανε βάρη στον στάβλο του ράντσου του λίγες μόλις ημέρες μετά τη λήξη της σεζόν, ενώ οι άλλοι σταρ του NBA πήγαιναν σε πάρτι και έκαναν διακοπές, την απάντησή του σε ρεπόρτερ που του τηλεφώνησε στα 50α του γενέθλια για μια δήλωση «πάρε με ξανά σε 3-4 ώρες που θα έχω τελειώσει τη γυμναστική μου»...

Υπέρμετρα σκληρό παιχνίδι

«Το μόνο που ήθελα σε όλη την καριέρα μου ήταν να παίζω όσο πιο σκληρά γίνεται», «ξέχνα την τεχνική, απλώς χτύπα τον τύπο που προσπαθεί να μπει στον χώρο σου», «με εξιτάρει όταν ο αντίπαλος προπονητής παίρνει τάιμ-άουτ και τα ψέλνει στον forward του, επειδή μόλις κάρφωσα μέσα στη μούρη του»... Ο «Ταχυδρόμος» δεν χαρίστηκε ποτέ του σε κανέναν αντίπαλο και δεν ήταν λίγες οι φορές που το τρομερά σκληρό παιχνίδι του άγγιξε ή ξεπέρασε τα όρια του αντιαθλητικού με αποκορύφωμα την σοκαριστική αγκωνιά του στο πρόσωπο του Αϊζέια Τόμας, η οποία υποχρέωσε τον σπουδαίο γκαρντ των Ντιτρόιτ Πίστονς να κάνει 40 ράμματα, τον Δεκέμβριο του 1991, ενώ η κλωτσιά του στο στήθος του Τιμ Ντάνκαν, το αποκρουστικό χτύπημα που έσπασε τα δόντια του Στιβ Νας και ο τρόπος με τον οποίον επιστράτευε τους δολοφονικούς αγκώνες του για να αντιμετωπίσει τον Ντέιβιντ Ρόμπινσον, τον Ντένις Ρόντμαν και τον Σον Κεμπ στο ζωγραφιστό επιβεβαιώνουν το ότι στην εξαιρετικά ανταγωνιστική για «τεσσαροπεντάρια» δεκαετία του '90, ο θηριώδης Καρλ Μαλόουν ήταν «the toughest guy to face»...

http://www.youtube.com/embed/4ZIiY0LwMzA?modestbranding=0&showinfo=0&playsinline=1

Ο Καρλ Μαλόουν στο NBA

Για τα πεπραγμένα της 19χρονης καριέρας του «Ταχυδρόμου» στο NBA, από το 1985 έως το 2003 στους Γιούτα Τζαζ και για μια σεζόν (2003-04) στους Λος Άντζελες Λέικερς, χρειάζεται εγκυκλοπαίδεια, ωστόσο παράλληλα μοιάζει να αρκούν μόλις λίγες λέξεις για να περιγραφούν: δεν έλειπε σχεδόν ποτέ από το παρκέ (έχασε μόλις... δέκα από τα 1.444 παιχνίδια που έδωσαν οι «Μορμόνοι» όσο ανήκε σε αυτούς) και από την πρώτη έως την τελευταία ημέρα, έβαζε την μπάλα στο αντίπαλο καλάθι με θαυμαστή συνέπεια. Εντελώς συνοπτικά: επιλέχθηκε από τους Τζαζ στη 13η θέση του Draft το καλοκαίρι του 1985, είχε μέσο όρο καριέρας 25 πόντους και 10.1 ριμπάουντ, είναι ο δεύτερος σκόρερ στην Ιστορία του πρωταθλήματος πίσω από τον Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ με 36.928 πόντους, πρώτος σε αμυντικά ριμπάουντ με 11.406, πρώτος σε ελεύθερες βολές, επιλέχθηκε για 14 All-Star Games, δύο φορές MVP της σεζόν (1997, 1999) 11 συνεχόμενες φορές μέλος της καλύτερης πεντάδας (1989-99), μέλος της αυθεντικής Dream Team στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992.

Βασιλιάς χωρίς στέμμα

«Μη μου μιλάτε για δαχτυλίδια (πρωταθλητή), γιατί έχω έξι. Την γυναίκα μου και τα παιδιά μου», ανέφερε κάποτε ο Μαλόουν, όταν ρωτήθηκε για το αν νιώθει απογοητευμένος που στην πολύχρονη καριέρα του δεν κατάφερε να κατακτήσει ποτέ το πρωτάθλημα. Όπως και άλλοι σταρ του NBA στα '90s, είχε την ατυχία να πέσει πάνω στην «εποχή Τζόρνταν», ωστόσο το παράσημο του μπροστάρη της ομάδας που δυσκόλεψε περισσότερο από καμία άλλη εκείνους τους απίστευτους Σικάγο Μπουλς σε τελικούς του ανήκει δικαιωματικά. Ο εμβληματικός power forward οδήγησε τους Γιούτα Τζαζ μέχρι το τέλος της διαδρομής το 1997 και το 1998, αλλά σε αμφότερες περιπτώσεις αποδείχθηκε ο μοιραίος παίκτης τους την κρίσιμη στιγμή. Στον πρώτο τελικό το 1997 αστοχεί σε δύο ελεύθερες βολές 9.2 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη (αφού πρώτα ο Σκότι Πίπεν τον «ψάρωσε» με το μυθικό «οι ταχυδρόμοι δεν παραδίδουν τις Κυριακές, Καρλ») και το σύνολο του Τζέρι Σλόαν χάνει τεράστια ευκαιρία να «σπάσει» την έδρα των Μπουλς, στον έκτο τελικό το 1998, με το έβδομο ματς να διεξάγεται στην Γιούτα, ο Τζόρνταν του κλέβει την μπάλα με το σκορ στο 86-85 για τους Τζαζ και ακολουθεί το απόλυτο «The Shot» από τον Μάικλ...

http://www.youtube.com/embed/8V_1ZxCN3nI?modestbranding=0&showinfo=0&playsinline=1

«Stockton to Malone...»

Είναι αδύνατον να μιλήσει κανείς για τον Καρλ Μαλόουν χωρίς να αναφερθεί στον Τζον Στόκτον, τον κορυφαίο πασέρ στην Ιστορία του αθλήματος και βασικό πόιντ γκαρντ των Γιούτα Τζαζ από το 1984 έως το 2003. Οι δύο τους συνέθεσαν το καλύτερο pick 'n' roll δίδυμο του NBA για σχεδόν δύο δεκαετίες και η σταθερή, αποτελεσματική, κάπως... βαρετή επίθεση του Τζέρι Σλόαν αποτέλεσε άλυτο γρίφο για τις αντίπαλες άμυνες, με τον «Ταχυδρόμο» να παίρνει την αγαπημένη του θέση στο low post ή να κατεβαίνει σαν τρέιλερ τον κεντρικό διάδρομο του παρκέ και να στέλνει «συστημένη» την μπάλα στο καλάθι μετά από μια ακόμη πάσα του κοντορεβυθούλη κολλητού του. Οι «Διόσκουροι» των Τζαζ, MVPs από κοινού στο All Star Game του 1993, αγωνίστηκαν μαζί σε 1.412 παιχνίδια, κάτι το οποίο αποτελεί επίσης ρεκόρ, ενώ από το 2006 τα αγάλματά τους δεσπόζουν έξω από το «Delta Center» και θυμίζουν στους κατοίκους της Γιούτα τις ημέρες της δόξας τους...

H σεζόν στους Λέικερς και η «βεντέτα» με τον Κόμπι

Το καλοκαίρι του 2003, στα 40 του και αναζητώντας απεγνωσμένα ένα δαχτυλίδι πρωταθλητή πριν ολοκληρώσει την καριέρα του, ο Μαλόουν αφήνει τους αγαπημένους του Γιούτα Τζαζ και υπογράφει μονοετές συμβόλαιο με χαμηλές αποδοχές με τους Λος Άντζελες Λέικερς των Σακίλ και Κόμπι, το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Τον Δεκέμβριο τραυματίζεται σοβαρά στο γόνατο και για πρώτη φορά χάνει πολλούς αγώνες της regular season (39), στα Play Offs είναι εκπληκτικός απέναντι στους Χιούστον Ρόκετς, «σβήνει» με την άμυνά του τον Τιμ Ντάνκαν κόντρα στους Σαν Αντόνιο Σπερς, βοηθάει τα μέγιστα για το 4-2 επί των Μινεσότα Τίμπεργουλβς, φτάνει στους τελικούς του NBA για τρίτη φορά στη σταδιοδρομία του αλλά στο Game 3 με τους Ντιτρόιτ Πίστονς το δεξί του γόνατο τον προδίδει ξανά, με αποτέλεσμα να μην καταφέρει να αγωνιστεί στον πέμπτο τελικό, όπου η ομάδα του Λάρι Μπράουν «τελειώνει» τους Καλιφορνέζους (4-1).

O Μαλόουν, ο οποίος ανακοίνωσε την απόσυρσή του από την ενεργό δράση με μια συγκινητική συνέντευξη Τύπου στο γήπεδο των Τζαζ τον Φεβρουάριο του 2005, ξεκαθαρίζοντας ότι «είναι το τέλος και είναι οριστικό, δεν θα με ξαναδείτε να παίζω, σας το υπόσχομαι», δεν απέκτησε τελικά το δαχτυλίδι στην παρουσία του στο Λος Άντζελες... αλλά έναν μεγάλο εχθρό! Ο λόγος για τον Κόμπι Μπράιαντ και «πέτρα του σκανδάλου» δεν ήταν άλλη από την σύζυγό του, Βανέσα, η οποία έκανε το λάθος να ρωτήσει τον «Ταχυδρόμο» (και μάλιστα δύο φορές) μια ημέρα που τον είδε στο γήπεδο με καουμπόικο καπέλο και μπότες «τι κυνηγάει». Ο... μπερμπάντης Καρλ απάντησε «κυνηγάω μικρές Μεξικανές» και ο σταρ των Λέικερς δεν τον συγχώρεσε ποτέ, με την κόντρα τους να διατηρείται μέχρι τις ημέρες μας και τον Mailman να καλεί δημόσια τον Κόμπι τον Φεβρουάριο του 2015 να το... λύσουν σαν άντρες, αν προτιμάει.

Ο ρατσισμός του προς τον Μάτζικ Τζόνσον

Μετά την υπόθεση της 13χρονης Γκλόρια Μπελ, η χειρότερη στιγμή του Καρλ Μαλόουν ήταν αναμφίβολα η ρατσιστική συμπεριφορά που επέδειξε προς το πρόσωπο του Μάτζικ Τζόνσον, ο οποίος διαγνώσθηκε ότι πάσχει από AIDS το 1991, υπήρξε συμπαίκτης του στην Dream Team το καλοκαίρι του 1992, προσπάθησε να επανέλθει την σεζόν 1992-93, αλλά ο «Ταχυδρόμος» ήταν ανάμεσα στους αρκετούς αθλητές που μίλησαν δημόσια κατά της επιστροφής του και μάλιστα με πάρα πολύ άσχημες λέξεις: «εμένα δεν μου λέει τίποτα το come-back του, δεν είμαι οπαδός ούτε τσιρλίντερ, τι θα γίνει αν ματώσει κατά τη διάρκεια κάποιου αγώνα (και μεταδώσει τον ιό), η Dream Team ήταν κάτι που όλοι αγάπησαν αλλά τελείωσε και πρέπει να κοιτάξουμε τι θα γίνει τώρα, εγώ ανησυχώ γιατί είμαι ανταγωνιστικός και μπαίνω στο παρκέ μόνο για να νικήσω». Ο θρυλικός Μάτζικ δεν επέστρεψε ποτέ τελικά στο ΝΒΑ, με τον Μαλόουν πάντως να του ζητάει συγγνώμη για τη συμπεριφορά του πολλά χρόνια αργότερα και τον Τζόνσον να του προτείνει το 2003 τη φανέλα με το «32» των Λος Άντζελες Λέικερς, η οποία είχε αποσυρθεί προς τιμήν του, αν και εν τέλει αυτό δεν συνέβη και ο Καρλ επέλεξε τον αριθμό «11».

Ο «Ταχυδρόμος» έκλεισε σήμερα 54 χρόνια ζωής, πιθανότατα στο αγαπημένο του ράντσο, περιτριγυρισμένος από τα παιδιά και την σύζυγό του, Κέι, αυτούς που έχει παραδεχθεί ότι βρίσκονταν πάντα στο μυαλό του εκείνα τα δευτερόλεπτα πριν εκτελέσει ελεύθερες βολές, προκειμένου να ηρεμήσει και να ευστοχήσει. Δεν κατάφερε να φτάσει το μεγαλείο του ανεπανάληπτου Τζόρνταν, δεν είχε την παλικαριά ή την οξυδέρκεια του Ολάζουον, το all-around παιχνίδι του Πίπεν, την έφεση του Ρόντμαν στα ριμπάουντ, το dominance του Σακίλ στα καλά του, το πάθος του Μπάρκλεϊ, το μακρινό σουτ του Ρέτζι Μίλερ, τον θαυμάσιο χαρακτήρα του Γκραντ Χιλ (για να περιοριστούμε στα '90s), ωστόσο δούλεψε πιο σκληρά από όλους τους για να φτάσει στην κορυφή... και για τους φίλους του μπάσκετ οι οποίοι πιστεύουν ακόμη ότι «στο ζωγραφιστό φαίνεται ο άντρας», θα είναι πάντοτε ένας από τους μεγάλους ήρωές τους...

«Δεν ξέρω ποια είναι η ετικέτα μου. Σκέφτομαι τον εαυτό μου ως καθαρόαιμο forward. Θα ήθελα να πιστεύω ότι έχω κάποια φινέτσα στο παιχνίδι μου, αλλά στο ζωγραφιστό φαίνεται ο άντρας. Αν δεν μπορείς να παίξεις εκεί, καλύτερα να κάτσεις σπίτι με τη μαμά σου».

«Στο ζωγραφιστό φαίνεται ο άντρας»: Χρόνια πολλά, Καρλ Μαλόουν! (pics, vids)