Όσον αφορά τον Πρωθυπουργό: Οι κ.κ. Αλαφογιώργος και Χαρίτος προφανώς και δεν τον κόλλησαν στον τοίχο. Σε λίγες περιπτώσεις του έδωσαν και πάσες για να πει το ποίημα. Για παράδειγμα η τελευταία ερώτηση, κάτι σαν «μπορεί η πολιτική και η δικαιοσύνη να νικήσει το οικονομικό κατεστημένο της Ευρώπης» δεν ήταν ερώτηση, ήταν στρώσιμο σε κενή εστία για να κλείσει ο κ. Τσίπρας τη συνέντευξη με τσιτάτα περί αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας. Εντούτοις οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ τον ρώτησαν νωρίτερα, όλα όσα έπρεπε να τον ρωτήσουν, επέμειναν σε ορισμένα καυτά θέματα λίγο παραπάνω και τέλος πάντων δεν βρέθηκαν στο στούντιο ως γλάστρες όπως οι συνάδελφοι τους στην αλήστου μνήμης συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά στην ΝΕΡΙΤ. Τη δεδομένη στιγμή από τη συγκεκριμένη, φρέσκια ακόμα και φορτισμένη ιδεολογικά ΕΡΤ, δεν περίμενα τίποτα καλύτερο. Μια χαρά τα πήγαν.
Όσον αφορά την Πρόεδρο της Βουλής: Η κυρία Κωνσταντοπούλου προφανώς δέχτηκε να πάει στον ΣΚΑΙ, όχι για να δώσει συνέντευξη στην Σία Κοσιώνη, αλλά για να αποδείξει ότι παίζει μεγάλη μπάλα και εκτός έδρας. Για να κάνει δηλαδή μια επίδειξη δύναμης μέσα στο άντρο του εχθρού! Το αποτέλεσμα ήταν ένα αντιαισθητικό παραλήρημα, μέσω του οποίου υποθέτω ήθελε να ξεμπροστιάσει τον ύποπτο ρόλο των καναλιών γενικώς και του ΣΚΑΙ ειδικώς. Αλλά τα μόνα που ξεμπρόστιασε τελικά ήταν τη δική της, βαθιά αντιδημοκρατικότητα, την επιθετική αγένεια την οποία περιφέρει περίπου ως μαγκιά και δυναμισμό, μια επικίνδυνα φασιστική αντίληψη για την πραγματικότητα και - στο σημείο που έχασε εντελώς τη μπάλα – την εγγενή της χυδαιότητα. Η Σία Κοσιώνη απέναντι της, παράμεινε ψύχραιμη, επέμεινε στις ερωτήσεις της, παρότι δεν έπαιρνε απαντήσεις παρά μονάχα συνεχόμενα διαγγέλματα, δεν δίστασε να αντιπαρατεθεί στις ασυναρτησίες της κ. Προέδρου και κυρίως όταν η κ. Κωνσταντοπούλου με ένα απαράδεκτο υπονοούμενο, ενέπλεξε την προσωπική της ζωή στην κουβέντα, την έβαλε στη θέση της χωρίς να γίνει αγενής. Σαν γυναίκα προς γυναίκα, όπως της είπε χαρακτηριστικά.
Εν κατακλείδι, σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για την Ελλάδα, το μήνυμα που έστειλαν τόσο οι συνάδελφοι της ΕΡΤ όσο και η Σία Κοσιώνη ήταν αισιόδοξο. Και έλεγε ότι ακόμα και στα σημερινά, παντελώς αναξιόπιστα κανάλια, υπάρχει η δυνατότητα, οι δημοσιογράφοι να σταθούν στο ύψος των ιστορικών περιστάσεων. Αν θέλουν φυσικά…
