Τα μικρά κορίτσια κάθονται γύρω από το τζάκι και περιμένουν τη γιαγιά να τους πει μια ωραία ιστορία. Θα πρέπει να είναι ρομαντική, ευαίσθητη με καλό τέλος και τουλάχιστον έναν πρίγκιπα αναμειγμένο. Στο διπλανό τζάκι κάθονται τα αγόρια και περιμένουν τον παππού. Η δική του ιστορία πρέπει να έχει δράκους, βία και ένα παλικάρι που να τους κερδίζει όλους. Καμιά φορά επιτρέπεται να μπει και το κορίτσι που περιμένει το παλικάρι να το σώσει.
Και τώρα ξεχάστε τα τζάκια, τις φωτιές και τις φανταστικές ιστορίες. Ο Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς ή κατά κόσμον Σάσα έχει δεκάδες αληθινά περιστατικά να διηγηθεί. Από εκείνα που κάνουν τους δημοσιογράφους να νιώθουν με μικρά παιδιά που περιμένουν το παραμύθι για να κοιμηθούν. Και είναι οι δικές του ιστορίες που πουλάνε περισσότερο. Ίντριγκα, μίση, αντιπαλότητες, φιλίες και αποδυτήρια μιας εποχής γεμάτης ευρωπαϊκούς θρύλους του μπάσκετ! Η εποχή της Παρτιζάν, της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας, του Ντίβατς, του Πέτροβιτς, του Ομπράντοβιτς, του Πάσπαλι, του Ντανίλοβιτς (με τον οποίο είχαν για χρόνια άσβεστο μίσος) και πολλών ακόμα μύθων της πορτοκαλί μπάλας. Αληθινών μύθων.«Παίζαμε ένα ματς με την Παρτιζάν στο Ζάγκρεμπ και χάσαμε στη δεύτερη παράταση. Ο Ντράζεν που έσφιξε το χέρι πολύ δυνατά και μου είπε: «Μικρέ, αυτό το ματς να το θυμάσαι όταν δε θα είσαι στις κλήσεις της Εθνικής ομάδας. Σπουδαίος παίκτης, ο σπουδαιότερος. Αλλά όχι και άνθρωπος». Ο Ντράζεν Πέτροβιτς αποδείχθηκε αληθής. Στις κλήσεις από τον Ντούσαν Ίβκοβιτς το 1989, ο Σάσα Τζόρτζεβιτς απουσίαζε. «Έχω ακόμα τη συνέντευξη του Ντούντα που έλεγε ότι είμαι ο καλύτερος Γιουγκοσλάβος πλέι μέικερ. Κι όμως δεν ήμουν στους 16 που κάλεσε. Απογοητεύτηκα πολύ και την επόμενη χρονιά αποφάσισα να πάω στο στρατό».
Ο Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου του 1967 στο Βελιγράδι. Ο πατέρας του ήταν προπονητής μπάσκετ και το μικρόβιο μπήκε στο δικό dna όταν παρακολούθησε τη μεγάλη Εθνική Γιουγκοσλαβίας το 1978 να κατακτά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Μανίλα. Σε ηλικία δέκα ετών άρχισε να τον παρακολουθεί ο Ερυθρός Αστέρας, καθότι είχε την εποπτεία του σχολείου που φοιτούσε ο Σάσα. Ο Μπόζινταρ Μάλβκοβιτς ήταν ο πρώτος που ξεχώρισε το ταλέντο του, όμως μερικά χρόνια μετά ο Τζόρτζεβιτς βρέθηκε στην αγαπημένη του Παρτιζάν. Χάρη στην παρέμβαση του Βλάντα Ντραγκουντίνοβιτς εντάχθηκε στην ομάδα το 1983 και πρώτο του είδωλο ήταν ο συμπαίκτης του Ζέλικο Ομπράντοβιτς!«Μπήκα στα αποδυτήρια και είπα «γεια σας, είμαι ο Σάσα. Δεν χρειάζεται να μου πείτε τα ονόματά σας, γιατί σας ξέρω όλους από την κερκίδα που ήμουν τόσο καιρό»». Ο Τζόρτζεβιτς θα είχε πλέον όλα τα εφόδια για να εξελίξει το ταλέντο του. Δεν ήταν αξίωμα εκείνη την εποχή το κλειστό γυμναστήριο και είναι ενδεικτικό πως μερικούς χειμώνες προπονούταν μόνο αφού εκείνος και οι συμπαίκτες του άδειαζαν το γήπεδο από το χιόνι και το νερό. Οι μεγάλοι και κυρίως ο Μπόμπαν Πέτροβιτς τον πήραν από κοντά, όπως αργότερα θα έκανε εκείνος με τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα και ο Ζόραν Σλάβνιτς θα ήταν ο πρώτος προπονητής που θα του έδινε την ευκαιρία να παίξει.
Τα χρόνια που ακολούθησαν, 21 στον αριθμό, κατέταξαν τον Σάσα Τζόρτζεβιτς ως έναν από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία του μπάσκετ. Το 2008 η FIBA τον συμπεριέλαβε σε μια λίστα 50 ανθρώπων που ήταν υπεύθυνοι για την ανάπτυξη του μπάσκετ στην Ευρώπη… Ο Σάσα έπαιξε στην Παρτιζάν, στην Ολίμπια Μιλάνο, στη Μπαρτσελόνα, στη Ρεάλ, στην Σκαβολίνι και στο ΝΒΑ. Κατέκτησε τέσσερα χρυσά, δύο ασημένια και ένα χάλκινο μετάλλιο με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας (ενωμένης και μη) σε διαφορετικές διοργανώσεις και τέσσερις ευρωπαϊκούς τίτλους με τις ομάδες τους.«Έπαιζα με το μυαλό, με την προσωπικότητα και ίσως με τα αρχ… μου. Είναι μια λέξη που χρησιμοποιείται συχνά στον αθλητισμό και αν μπορείς να τη γράψεις, κάντο», είχε πει σε συνέντευξή του και ποιος δεν θυμάται τα αρχ… του στον τελικό του 1992 όταν με δικό του τρίποντο η Παρτιζάν κέρδισε την Μπανταλόνα; «Εκείνο το σουτ, αλλά και το τρίποντο με το οποίο κερδίσαμε την Κροατία στο Ευρωμπάσκετ του 1997 είναι οι κορυφαίες στιγμές στην καριέρα μου», παραδέχεται για μια καριέρα που τα… είχε δει όλα!
Στη Βοστώνη όπου βρέθηκε πιτσιρικάς για να δοκιμαστεί, είδε τον Λάρι Μπερντ να του σκάει τα λάστιχα για να μην μπορεί να πάει σπίτι του, αλλά και να τον ενθαρρύνει να ξυρίσει το στήθος του! Ένιωσε ότι η Αμερική δεν ήταν το κατάλληλο μέρος για εκείνον, αλλά δοκίμασε εκ νέου το 1996 στο Πόρτλαντ. «Στο πρώτο παιχνίδι ο Αϊζάια Ράιντερ δεν ήρθε να παίξει. Στο δεύτερο, κάπνιζε μαριχουάνα στο αμάξι και τον συνέλαβαν. Στο τρίτο ματς ο Ντοντόνιο Γουίνγκφιλντ χτύπησε έναν παίκτη. Στο τέταρτο χτύπησε τον βοηθό προπονητή. Στο πέμπτο ο προπονητής έδινε το χέρι του και μας έλεγε «καλό παιχνίδι» παρότι είχαμε χάσει και ο Γουίνγκφιλντ του είπε να πάει να γαμ…». Στο έκτο ματς, ο Κένι Άντερσον και ο Κέβιν Ρόμπινσον πλακώθηκαν στην πρωινή προπόνηση…».
Κάπως έτσι ο Σάσα γύρισε στην Ευρώπη και δεν άντεξε περισσότερο από τρεις μήνες στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. «Είναι αλήθεια ότι ένιωθα και νοσταλγία. Ήθελα να έχω δίπλα μου τους ανθρώπους που αγαπάω», παραδέχτηκε και η συντροφιά της αγαπημένης του Σέκα με την οποία γνωρίστηκαν χάρη σε προξενιό του Νεμπόισα Ίλιτς και παραμένουν μαζί 20 χρόνια, δεν έφτανε. Στην επιστροφή του στην Ευρώπη, ο Τζόρτζεβιτς συνέχισε το υψηλότερο επίπεδο, μέχρι τη στιγμή που το σώμα του άρχισε να τον προδίδει…
Αποφάσισε στα 37 του χρόνια να κρεμάσει τα παπούτσια, να αφοσιωθεί στις κόρες του, αλλά και στον… γοφό του. «Πονούσα τόσο πολύ που έδινα πέντε ευρώ μετά από κάθε προπόνηση στον φυσικοθεραπευτή για να μου βγάζει το δεξί παπούτσι». 
Το θαύμα του Σάσα!
Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς είναι ένας αληθινός χαζομπαμπάς… Περιγράφει πως έμεινε άυπνος όταν έφυγε η κόρη του για το πανεπιστήμιο μακριά του και αντιδρά όπως κάθε κλασικός πατέρας στη σκέψη των ραντεβού και του γάμου. «Όχι, όχι, μη μου κάνεις αυτή την ερώτηση. Μη μου την κάνεις». Η μεγάλη κόρη του, η Τάρα, έχει πάρει το δρόμο της, αλλά η μικρή που το 2006 ήταν τριών ετών τον έφερε σε ακόμα πιο δύσκολη θέση από την ερώτηση του δημοσιογράφου περί γάμων και ραντεβού.
«Μπαμπά, γιατί θες να γίνεις προπονητής μπάσκετ; Το μόνο που κάνουν είναι να στέκονται στην άκρη και να κοιτάζουν!». Ήταν η πρώτη μεγάλη προπονητική δυσκολία που είχε να αντιμετωπίσει στην καριέρα του. «Μην ανησυχείς. Ο μπαμπάκας σου θα προσπαθήσει να μην κοιτάζει απλά». Η μικρή κάμφθηκε και ο Σάσα μπορούσε να ασχοληθεί σοβαρά με την επόμενη φάση της καριέρας του. Πώς θα μπορούσε να προσαρμόσει δεκάδες επιρροές που είχε λάβει στην καριέρα του, από τεράστιους προπονητές, στη δική του φιλοσοφία; «Θέλω μια ομάδα που θα παίζει σε υψηλό ρυθμό και η άμυνα θα ξεκινάει από το αντίπαλο καλάθι. Μήπως ακούγομαι σαν τον Ντ΄Αντόνι; Μπορεί, αλλά έτσι παίζαμε και έτσι μας είχε διδάξει. Θα υπάρχουν στοιχεία και του Λίνο Λάρντο στην ομάδα, όπως και όσων προπονητών έχω συνεργαστεί. Μάλκοβιτς, Πέσιτς, Ομπράντοβιτς, Σκαριόλο». Ζαλάδα… Η Ολίμπια Μιλάνο ήταν η ομάδα που του έκανε την πρόταση, αμέσως μετά το τέλος της καριέρας του. Ο Μάριο Φιόρε θα ήταν ο… μπροστινός μέχρι να αποκτήσει ο Τζόρτζεβιτς το δίπλωμα και μέχρι να νιώσει έτοιμος για να είναι ένας προπονητής ισάξιος του παίκτη που ήταν. «Είναι μια δουλειά για ώριμους ανθρώπους. Είναι δουλειά για άντρες και γι’ αυτό τη διάλεξα. Λατρεύω τις προκλήσεις, όσο και το μπάσκετ. Πολλοί λένε ότι είμαι τρελός που επιστρέφω στα γήπεδα τόσο σύντομα. Εγώ λέω ότι είμαι γενναίος. Ήρθε η στιγμή να κάνω το πέρασμα στην άλλη πλευρά του παρκέ». Το Μιλάνο ήταν το κατάλληλο μέρος, εξάλλου εκεί έχει επιλέξει να βρίσκεται η μόνιμη κατοικία του, μαζί με ένα παραδεισένιο σπίτι στο Βελιγράδι, το οποίο η οικογένεια χρησιμοποιεί περισσότερο ως εξοχικό.
Στην Ολίμπια έμεινε μερικούς μήνες, ενώ το 2011 είχε αναλάβει και την Μπενετόν Τρεβίζο. Ενδιάμεσα είχε δεχτεί πρόταση από την ομοσπονδία της Σερβίας και την απέρριψε. «Δεν είμαι έτοιμος για μια τέτοια δουλειά. Πώς θα γίνω προπονητής στην Εθνική Σερβίας; Με τι βιογραφικό και τι εμπειρία; Επειδή ήμουν καλός παίκτης; Δεν αρκεί», είχε πει μετά την πρώτη πρόταση που του κατατέθηκε, όμως στη δεύτερη ένιωσε έτοιμος.
Ανέλαβε την Εθνική ομάδα το 2013, έκανε τους παίκτες να αισθανθούν μια παρέα και ταυτόχρονα να αντιληφθούν την ευθύνη που έχουν απέναντι στη χώρα. Μπορεί και να τους μάζευε τα βράδια στο ξενοδοχείο και να τους έλεγε ιστορίες από τα παλιά. Σε έναν καναπέ ο Μπιέλιτσα, ο Τεόντοσιτς, ο Μπογκντάνοβιτς, ο Κρσιτς, ο Ραντούλιτσα όπως κάποτε ο Τζόρτζεβιτς, ο Ντανίλοβιτς, ο Πάσπαλι, ο Ράτζα! Αυτοί οι μύθοι που έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές! Αυτός ο μύθος που έρχεται να μεγαλώσει και πάλι τον Παναθηναϊκό. 
