Είδα πριν από λίγο στο γιουτιούμπ τη γνωμοδότηση του Περικλή του Βασιλάκη για τη λαβή ελληνορωμαϊκής του Τζαβέλλα στον Μπεργκ. Καμία είδηση που δεν είδε πέναλτι. Είδηση θα ήταν αν έβλεπε.
Και δεν το καταλαβαίνω καθόλου το κράξιμο που έφαγε. Δεν είναι καθόλου εύκολη η δουλειά που κάνει, ο άνθρωπος έχει πολύ σοβαρό και υπεύθυνο πόστο. Εκτελεί λειτούργημα. Δεν γίνεται ο πάσα ένας τηλεδιαιτητής, πώς να το κάνουμε.
Κατ’ αρχήν, όπως δεν είναι απαραίτητο να έχεις υπάρξει καλός ποδοσφαιριστής για να γίνεις καλός προπονητής, έτσι και για να γίνεις καλός τηλεδιαιτητής δεν είναι αναγκαίο να ήσουν κάποτε καλός διαιτητής. Η μόνη απαραίτητη προϋπόθεση είναι ν’ ανήκεις σε μία από τις παρακάτω τρεις κατηγορίες διαιτητών.
Βασικά, υπάρχουν τέσσερις κατηγορίες διαιτητών. Οι διαιτητές έδρας (που συμμετέχουν ενεργά στο σύστημα του γηπεδούχου προπονητή και το μετατρέπουν συνειδητά σε 4-4-2-3), οι διαιτητές εξέδρας (που κάνουν ό,τι μπορούν για να γίνει το όνομά τους μπινελίκι στην κερκίδα) και οι διαιτητές ενέδρας.
Οι τελευταίοι, βέβαια, ανήκουν κυρίως σε άλλες, (πιο) ηρωικές εποχές. Τύπου Ευθυμιάδη, δηλαδή. Και Μπάκα. Και Κουκούλα. Και Ράμμου. Αλλά η σούπερ λίγκα, είπαμε, όλα κι όλα, είναι καινούργια εποχή, δεν τα σηκώνει αυτά. Και, για να μην εκλείψει το είδος, οφείλει να το προστατέψει.
Όσο για την τέταρτη κατηγορία, είναι οι λεγόμενοι αδέκαστοι. Οι αντικειμενικοί. Οι φίφτι - φίφτι. Αυτοί κι αν είναι είδος προς εξαφάνιση. Καρέτα Καρέτα. Οργώνει ξηρά και θάλασσα η Greenpeace για να εντοπίσει όσους έχουν απομείνει και να τους χρήσει επίτιμα μέλη.
Βέβαια, για να πάρεις πτυχίο και να αναδειχθείς στο εξέχον πόστο του τηλεδιαιτητή, αρκεί να έχεις διαπρέψει σε τρεις από τις τέσσερις κατηγορίες. Η τέταρτη είμαι μάθημα επιλογής, αλλά είναι αγγούρι και κατά κανόνα αποφεύγεται από τους υποψηφίους.
Διότι, κακά τα ψέματα, οι διαιτητές θα ήταν ένα τίποτα χωρίς τους τηλεδιαιτητές. Τους αμείλικτους κριτές τους.
Τι είναι, άλλωστε, το όλον σύστημα; Μια μικρογραφία της ζωής είναι. Όπως οι κοινοί θνητοί κρίνονται από τον Χριστό και τον Αλλάχ, έτσι κι οι κοινοί διαιτητές κρίνονται από τον Βασιλάκη και τον Βαρούχα.
Ως διαιτητές, τους ήξεραν κάμποσοι. Ως τηλεδιαιτητές, πλέον, τους ξέρουν κι οι πέτρες. Οι διαιτητές τους τρέμουν. Οι τηλεθεατές τους θαυμάζουν. Οι μαμάδες τους χρησιμοποιούν -για να ταΐσουν τα παιδιά τους. Και οι οφθαλμίατροι τους ευγνωμονούν.
Εικόνισμα πρέπει να τους κάνουν οι οφθαλμίατροι. Σωρηδόν σπεύδουν οι πελάτες Δευτέρα πρωί πρωί στα ιατρεία τους. Σου λέει, δεν μπορεί, κάτι θα ’χουν πάθει τα γκαβάδια μου.
Άλλο πράμα είν’ οι άνθρωποι. Βλέπουν πέναλτι κι από τα γκουγκλ μαπς. Και δεν βλέπουν πέναλτι που βγάζει μάτι.
Γι’ αυτά σας λέω. Μην πυροβολείτε τον Περικλή τον Βασιλάκη. Να δούμε τι θα κάνετε έτσι και τα βαρέσει όλα χάμω και τα παρατήσει. Θα φτωχύνει το ποδόσφαιρό μας χωρίς αυτόν. Το ίδιο και οι οφθαλμίατροι.
