Κάθε μεσαίωνας χρειάζεται έναν ήρωα. Έναν άνθρωπο που θα τολμήσει να κλέψει από τους πλούσιους για να τα μοιράσει στα παιδιά και στους φτωχούς. Έναν άνθρωπο που θα έχει το συναίσθημα της ευαισθησίας, θα έχει την άγνοια κινδύνου και θα έχει και αρετές. Θα έχει ικανότητες. Κάποτε, ήταν η υψηλή τεχνική στην τοξοβολία που του έδινε πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων του. Του απέφερε τα κέρδη που θα μοίραζε, αλλά τον κρατούσε και ασφαλή απέναντι σε όσους θα τον δίωκαν. Οι εποχές έχουν αλλάξει και το τόξο μαζί με τη φαρέτρα δεν μοιάζουν τόσο απαραίτητα. Στον ελληνικό ποδοσφαιρικό μεσαίωνα, όμως, δεν περισσεύει η ευαισθησία, η άγνοια κινδύνου και η ικανότητα. Ο Σταμάτης Βελλής τα συνδυάζει. Και δικό του όπλο απέναντι είναι η αλήθεια. Εκείνη που δε φοβήθηκε πέρυσι, κόντρα στο ρεύμα, να ξεστομίσει, εκείνη που χθες επανέλαβε.
Πάει ένας χρόνος από την ημέρα που ο πρώην μεγαλομέτοχος του Απόλλωνα Αθηνών βρέθηκε στο προσκήνιο. Άλλοι τον αντιμετώπιζαν σαν έναν «τρελό» που τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο πουλούσε και άλλοι ως έναν ακόμα πρόεδρο ΠΑΕ που ορμώμενος από προσωπικά συμφέροντα προσπαθεί να φτιάξει συμμαχίες. Συμμαχίες; Λάθος! Μια από τις πρώτες επαναστατικές κινήσεις του Σταμάτη Βελλή ήταν να αρνηθεί πέρυσι – όπως και ο Ολυμπιακός – τη χορηγία του ΟΠΑΠ, ύψους 250.000 ευρώ. Προτίμησε να βάλει στη φανέλα το φιλανθρωπικό σωματείο που τρέχει η σύζυγός του «Φίλοι του παιδιού». «Θεωρώ αυτή τη στιγμή ότι η αλλαγή που έγινε στον ΟΠΑΠ, που στην ουσία αν όχι τύποις αναλαμβάνει ένας ιδιοκτήτης ποδοσφαιρικής ομάδας, μάλιστα μεγάλης, και καλά κάνει ο άνθρωπος και στην Ελλάδα επενδύει, εμάς ποδοσφαιρικά δεν μπορεί να μας αφήσει αδιάφορους, διότι κακά τα ψέματα ο ΟΠΑΠ αμέσως μετά την NOVA είναι ο βασικός χρηματοδότης του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα. Όταν αυτός ο χρηματοδότης είναι μια άλλη ομάδα -η οποία πολύ σύντομα θα είναι και στην Σούπερ Λίγκα, πολύ μεγάλη ομάδα και μακάρι να είναι στην Σούπερ Λιγκα, γιατί την χρειάζεται το Ελληνικό ποδόσφαιρο- ε αυτό το πράγματα δημιουργεί προφανέστατα μια αντίθεση συμφερόντων».
Προφανώς τότε, μπορεί να κατηγορήθηκε ότι έμπαινε στο άρμα του Ολυμπιακού. Στην πορεία, όμως, ήταν ο μόνος μαζί με τον Παναθηναϊκό που καταψήφισε τη διάταξη που ήθελε να περάσει η Super League για τιμωρία των ομάδων σε περίπτωση τοποθετήσεων στελεχών του. «Πρόκειται για φωτογραφική διάταξη. Στοχεύει σε έναν συγκεκριμένο ιδιοκτήτη ομάδας και αυτά που διάβασα να λέει ο πρόεδρος του Ατρομήτου, ο κύριος Σπανός ότι τάχα μου δεν είναι φωτογραφική, είναι ντροπή. Ο κύριος Σπανός ξέρει πολύ καλά ότι είναι φωτογραφική και γι’ αυτό βγήκε τώρα και δεν βγήκε πέρσι ή δε βγήκε σε δέκα μήνες. Στοχεύει σε ένα συγκεκριμένο άτομο και προσπαθεί με αυτή τη διάταξη να το φιμώσει ή να το εξοντώσει και αυτό και την ομάδα του».
Η καινούργια κατηγορία ήταν ότι προσπαθούσε να συμμαχήσει με τον Γιάννη Αλαφούζο. «Εξηγήσαμε ότι είμαστε αντίθετοι με την πολιτική και τακτική του κ. Αλαφούζου και δεν πιστεύουμε ότι προσφέρει κάτι το να κάνεις αυτού του είδους την διαμαρτυρία, την οποία μάλιστα την βρίσκουμε και αναποτελεσματική», απαντούσε ο ίδιος και η παρουσία του στο ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν προφανές ότι είχε σκοπό να αλλάξει κάτι. «Δεν θα στραφώ εγώ εναντίον ενός μέλους της Λίγκας επειδή ενοχλεί ένα τρίτο μέλος ή ενοχλεί έναν χορηγό. Υπάρχουν νόμοι, αν έχει παρανομήσει. Το κράτος έχει νόμους. Αν έχει σπάσει μια σύμβαση, υπάρχουν οι συμβατικές διατάξεις».
Εκεί που πραγματικά τους μπέρδεψε όλους ήταν όταν ουσιαστικά ψήφισε κατά της ομάδας του. Γιατί ο Ρομπέν δεν πρέπει μόνο να φαίνεται τίμιος, πρέπει και να είναι. Όσο κι αν ακούγεται τρελό, η ΠΑΕ Απόλλων μειοψήφησε την πρόταση της Super League να υποβιβαστούν δύο αντί τριών ομάδων. «Εφόσον λοιπόν επρόκειτο να γίνει μια τέτοια αλλαγή, δεν είναι για εμάς σωστό τώρα που ανεβήκαμε να λέμε «α ωραία ανεβήκαμε κάτσε τώρα να τα αλλάξουμε για να εξασφαλίσουμε την παραμονή μας και άσε τους άλλους να φωνάζουν».
Μαζί με τον Φώτη Κωστούλα έμοιαζαν οι τρελοί του χωριού. Οι τρελοί που κρύβονταν σε δάση και ονειρεύονταν ακόμα και σε μεσαιωνικές εποχές μια λιγότερο άνιση κοινωνία. Σχεδόν την ίδια εποχή ήρθε και το ξέσπασμά τους. Η αφορμή για τον μεγαλομέτοχο του Παναιτωλικού ήταν το ματς στη Λιβαδειά στις 9 Μαρτίου, ενώ ο Σταμάτης Βελλής είχε ανοίξει περίπου δέκα μέρες νωρίτερα τον ασκό του Αιόλου. «Είναι προφανές πως οι αποφάσεις έχουν ληφθεί. Ανεξάρτητες και οικονομικά αυτάρκεις ομάδες «δεν βολεύουν» το σύστημα που έχει στηθεί, πρέπει να εξαφανιστούν. Χρειάζονται ομάδες με μεγάλα προβλήματα που προκειμένου να μείνουν ζωντανές δε θα «κουνηθούν» ποτέ και σε κανέναν. Και αυτό είναι κατανοητό και λογικό εκ μέρους τους, δεν τις κατηγορώ», ήταν η δήλωσή του μετά τον αγώνα του Απόλλωνα με τον Πανιώνιο που έληξε 2-1 υπέρ της ομάδας της Νέας Σμύρνης.
Από εκείνο το σημείο και μετά δε σταμάτησε. Δε φοβήθηκε και τα βέλη του στρέφονταν προς όποιον είχε συνωμοτήσει κατά της ομάδας του. Αποκάλυψε ότι του είχαν προσφερθεί δανεικοί ποδοσφαιριστές από τον Ολυμπιακό, ότι του είχε προταθεί προπονητής από την ίδια ομάδα, ξεσκέπασε το κύκλωμα που βγάζει και βάζει ομάδες από την πρίζα, απείλησε να αποχωρήσει από το πρωτάθλημα, κλήθηκε σε απολογίες, τιμωρήθηκε, τιμωρήθηκε ξανά και το καλοκαίρι έφυγε από τον Απόλλωνα. Πούλησε τις μετοχές στην οικογένεια Μονεμβασιώτη και έμεινε στο δάσος να πολεμάει…Μοναχικός… οδηγός!
Ο Σταμάτης Βελλής δεν ήταν ένας άνθρωπος που… γεννήθηκε πέρυσι στο ελληνικό ποδόσφαιρο και έψαχνε τρόπο να κάνει το κομμάτι του. Είναι ένας ρομαντικός οπαδός του Απόλλωνα που δεν μπήκε ποτέ στον πειρασμό να περπατήσει μερικά μέτρα από τη Ριζούπολη στη Νέα Φιλαδέλφεια για να πανηγυρίσει περισσότερες νίκες. Από δέκα χρονών ήταν στο γήπεδο, είναι ενεργό μέλος των οργανωμένων οπαδών, γράφει σε forum και μάλιστα χωρίς ψευδώνυμο, ενώ έχει φτάσει να πανηγυρίσει γκολ στα κάγκελα. «Μπορώ να πω ανεπιφύλακτα ότι ο κυριότερος λόγος που έγινα και παρέμεινα Απολλωνιστής ήταν αυτός ο άνθρωπος, και το λέω χωρίς καμία δόση υπερβολής. Κοιμόμουν και ξυπνούσα με τον Βασίλη Κυριακού στο μυαλό μου. Όλη την εβδομάδα ζούσα για να έρθει η Κυριακή να τον ξαναδώ να παίζει με την αγαπημένη μου ομάδα». Ο βετεράνος επιθετικός της «ελαφράς ταξιαρχίας» γύρισε στο γήπεδο χάρη στον Βελλή και όταν οι δυο τους συναντήθηκαν το 2012, ο πρώην μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ ένιωσε σαν ένα μικρό παιδί που ανταμώνει με την αφίσα που είχε πάνω από το κρεβάτι του.
Εκείνη την εποχή εμφανιζόταν έτοιμος να αποχωρήσει από τον Απόλλωνα. Μετά από τέσσερα χρόνια στην ηγεσία της ΠΑΕ δήλωσε οικονομική αδυναμία να συνεχίσει τον Μάιο του 2012. Περίμενε τέσσερις μήνες για υποψήφιο και όταν δεν εμφανίστηκε κανείς δέχτηκε και αποδέχτηκε τις πιέσεις από την κόρη του και τη γυναίκα του για να συνεχίσει. Το έκανε με μοναδικό γνώμονα την αγάπη του για την ομάδα και μοναδικό συμφέρον εκείνο του Απόλλωνα. Κι ας παρεξηγήθηκε όταν αρνήθηκε να παραχωρήσει τη Ριζούπολη στην ΑΕΚ. Είχε αρνηθεί, εξάλλου, και τις φήμες ότι θα άφηνε την Ένωση να εξαγοράσει το ΑΦΜ του Απόλλωνα. «Εγώ είμαι γέννημα-θρέμμα Απολλωνιστής. Έχω ζήσει χαρές και απίθανες στιγμές με αυτή την ομάδα και από τη στιγμή που είχα τη δυνατότητα να τη βοηθήσω, το θεώρησα χρέος μου και υποχρέωσή μου. Βέβαια, υπάρχουν άνθρωποι που πηδάνε από ομάδα σε ομάδα, ας μην μπούμε σε ονόματα. Αν, λοιπόν, σκοπός μου ήταν να πάρω την ΑΕΚ, θα ήμουν βλάκας να το έκανα με αυτό τον τρόπο. Γιατί να μην την έπαιρνα πιο εύκολα με τόσες αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου που έχουν γίνει; Με όλα αυτά τα λεφτά που έχω ξοδέψει στον Απόλλωνα θα μπορούσα να πάρω την ΑΕΚ, αλλά δεν διανοήθηκα ποτέ κάτι τέτοιο».
Οι μοναχικοί δρόμοι ήταν εκείνοι που του ταίριαζαν πάντα περισσότερο. Ακόμα κι όταν τον φώναζαν «Σίλεφ» ή «Σίλεβ» στη δεκαετία του ’80. Ήταν η δεκαετία που πολλοί γόνοι πλούσιων οικογενειών έτρεχαν σε ράλι με παρατσούκλια για να μην γίνονται αντιληπτοί. Ο Σταμάτης Βελλής ήταν συνοδηγός με τον πρόωρα χαμένο Σταμάτη Μοσχούτη, αλλά και με τον μετέπειτα αντιπρόεδρο του Απόλλωνα Στρατή Χατζηπαναγιώτου. «Εκείνα τα χρόνια οι γονείς μας δεν μας άφηναν να τρέξουμε, είχαμε ανάγκη από ένα ψευδώνυμο. Μαζί τρέξαμε για πρώτη φορά το 1978», περιέγραφε ο Χατζηπαναγιώτου σε παλιότερη συνέντευξή του, μιλώντας για εκείνα τα περίεργα χρόνια.
Χωρίς τα ράλι και χωρίς τον Απόλλωνα, η λύση για τον Σταμάτη Βελλή έμοιαζε μία. Εργασιοθεραπεία. Στην εταιρία «Pleiades Shipping», που ανήκει στη γνωστή οικογένεια Περατικού, εκτελεί χρέη γενικού διευθυντή και πρόσφατα έκανε παραγγελία έξι νέων τάνκερ που θα προστεθούν στο στόλο των ήδη υπαρχόντων δώδεκα δεξαμενόπλοιων. Ο πρώην μεγαλομέτοχος του Απόλλωνα είναι παντρεμένος με τη Νινέττα Περατικού, είναι απόφοιτος του κολεγίου Αθηνών και μαζί έχουν τρία παιδιά. Περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας του στην Κηφισιά, όπου βρίσκονται τα γραφεία της εταιρίας. Φοράει κουστούμι, τις αγαπημένες του τιράντες και από την τζαμαρία του γραφείου του αγναντεύει το δάσος. Εκεί που θέλει να κρυφτεί και να φέρει ισονομία στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Κατά των πλουσίων, υπέρ των φτωχών. Υπέρ του δικαίου.
