Η ουσία είναι μία. Ότι πέρα από τις πανθομολογούμενες ιδιότητες του μουρουνέλαιου, είτε η επιστήμη είτε η ίδια η ζωή, αναζητούσε μια ελπίδα για την ίαση…
Στην ιατρική, μιλάμε με όρους έρευνας και επιστήμης. Στην πολιτική και στον αθλητισμό για Μεσσιανισμό… Η διαφορά είναι χαώδης, αλλά ο δρόμος προς την ελπίδα είναι ίδιος. Δύσβατος… Από χθες, ο νέος Μεσσίας είναι ένας 40άρης χαρισματικός στην επικοινωνία, που ήρθε με φόρα από το πρόσφατο παρελθόν για να ανανεώσει την ελπίδα των απελπισμένων Ελλήνων. Το δίλημμα δεν ήταν, φαινομενικά, δύσκολο. Από τη μία ο απερχόμενος κυβερνήτης που επέμενε στη συντηρητική λογική της ίασης διά των διαδοχικών χειρουργικών επεμβάσεων. Από την άλλη ο νέος, που υπόσχεται γιατρειά μια κι έξω… Ο χειρουργημένος Ελληνας δεν άντεχε άλλες εγχειρήσεις… Και μπροστά στην κινδυνολογία της συνεχούς ταλαιπωρίας αποφάσισε: Ρίσκο… Μια κι έξω… Αν είναι να πεθάνει, ας πεθάνει χωρίς άλλο πόνο…
Δεν υπάρχει ούτε ένας Ελληνας που να μη συγκινείται από τις υποσχέσεις που του φέρνει ο νέος Μεσσίας. Στην πολιτική η πίστη για τον ψηφοφόρο είναι ό,τι και η άμμος για τη στρουθοκάμηλο. Συνήθως το λάθος το αναγνωρίζει τη στιγμή που ο κίνδυνος είναι μη αναστρέψιμος… Το μήνυμα ήταν σαφές όχι μόνο προς εκείνους που γκρέμισε με βοή από την εξουσία αλλά σε εκείνους που εδώ και χρόνια βάζουν τους όρους της διακυβέρνησης στη χώρα… Κι εκεί αποδείχτηκε ότι οι όροι δεν τίθενται με το συναίσθημα, αλλά με όρους λογιστικούς. Απλοί αριθμοί, στο χαρτί, άντε κάπως πιο επίσημα, από ό,τι κάποτε ο Τσώρτσιλ με τον Στάλιν μοίραζαν τις χώρες επιρροής τους πάνω σε μια χαρτοπετσέτα…
Στον αθλητισμό, ο Μεσσιανισμός κρατά συνήθως μέχρι την πρώτο αποκλεισμό από την Ευρώπη, ή την δεύτερη μεταγραφική περίοδο. Πάντως, σπανίως, πέρα από μια σεζόν. Η οπαδική λογική δε συγχωρεί αποτυχίες και οι αποτυχίες στον πρωταθλητισμό είναι συχνότερες από ότι οι επιτυχίες. Τους τιμωρεί παραδειγματικά κι ας τους έχει βάλει στη χείλη του. Ο Μεσσίας της Ελλάδας είναι μικρός, δεν φορά γραβάτα, θεωρείται αντισυμβατικός, προσελκύει τους νέους όπως η γύρη την μέλισσα και αναρριχάται στην εξουσία με Ωσσανά. Το αν κρύβει στην πραμάτεια του και το ραβδί που θα μας σώσει, θα είναι τόσο ευπρόσδεκτο όσο και το μουρουνέλαιο των παιδικών μας χρόνων. Αλλωστε, τώρα πια έχουμε εκπαιδευτεί σε όλες τις δυσάρεστες γεύσεις που μπορεί να έχει ένα φάρμακο… Διά πάσα νόσον και διά πάσα μαλακίαν…
