Τα ελαστικά για τα τετρακίνητα οχήματα έχουν ξεχωριστό ενδιαφέρον. Πρόκειται για ελαστικά που έχουν ακόμη πιο δύσκολο έργο από αυτό που γνωρίζουν με τα ελαστικά των επιβατικών. Ο λόγος πολύ απλός: τα ελαστικά των τετρακίνητων πρέπει να είναι πιο ανθεκτικά λόγω της επαφής τους με δύσκολα εδάφη – χώματα, λάσπες, πέτρες κ.α. – και ταυτόχρονα να κρατούν στο ύψος των περιστάσεων την πρόσφυση τους.
Ενα καλό σετ ελαστικών μπορεί να προσδώσει ιδιαίτερες δυνατότητες ακόμη και σε ένα μέτριο αυτοκίνητο. Πώς; Αν αναλογιστεί κάποιος ότι η πρόσφυση που μπορούν να προσφέρουν τα επιμέρους συστήματα του αυτοκινήτου (αναρτήσεις, μπλοκέ διαφορικά κλπ.) είναι δεδομένη, ένα ελαστικό το οποίο προσφέρει π.χ. 10% περισσότερη πρόσφυση, αυξάνει σημαντικά την κινητικότητα σε ιδιαίτερα δύσκολες καταστάσεις.
Ουσιαστικά υπάρχουν 4 τύποι ελαστικών για τα τετρακίνητα αυτοκίνητα: ασφάλτινα, παντός εδάφους, λάσπης και χιονιού. Τα ασφάλτινα ελαστικά, όπως λέει και το όνομά τους, προορίζονται για χρήση στην άσφαλτο και το καλό χώμα. Προσφέρουν καλύτερη πρόσφυση στο βρεγμένο, μικρότερη κατανάλωση και λιγότερο θόρυβο κύλισης από τους δύο άλλους τύπους. Φθείρονται όμως δραματικά αν κάποιος οδηγήσει γρήγορα στο χώμα, ενώ σε καμία περίπτωση δεν μπορούν αντεπεξέλθουν σε οριακές εκτός δρόμου συνθήκες: τα πλαϊνά τους είναι πολύ μαλακά για να αντέξουν τις επαφές με τις πέτρες και το πέλμα τους πολύ πυκνό για να μπορεί να δουλέψει στη λάσπη. Από την άλλη έχουν αποδεκτή συμπεριφορά στην άμμο αλλά και στο χιόνι.
Τα ελαστικά παντός εδάφους είναι ένας συμβιβασμός για όποιον κινείται κυρίως στην άσφαλτο, αλλά δεν θέλει να ακινητοποιείται με το παραμικρό εκτός δρόμου. Όταν είναι καινούρια, με τις «γωνίες» του πέλματος άφθαρτες, λίγα έχουν να ζηλέψουν από τα καθαρόαιμα ελαστικά λάσπης. Διαθέτουν συνήθως ενισχυμένα πλαϊνά, σχεδίαση πέλματος που απομακρύνει τη λάσπη και προσφέρει αποδεκτή πρόσφυση σε κάθε είδους έδαφος. Παράγουν ελάχιστα περισσότερο θόρυβο κύλισης από τα ασφάλτινα και φθείρονται με τον ίδιο ρυθμό στην καθημερινή χρήση. Με τη βελτίωση των χαρακτηριστικών των ελαστικών παντός εδάφους τα τελευταία χρόνια, ακόμη και παραδοσιακοί κατασκευαστές όπως η Land Rover έχουν πειστεί ότι αυτά μπορούν να αντεπεξέλθουν ακόμη και στην πιο δύσκολη χρήση. Οι περισσότεροι δίνουν σαν στάνταρ ελαστικά all terrain ενώ μόνο κατόπιν ειδικής παραγγελίας εφοδιάζουν τα πιο ειδικά από τα μοντέλα τους – και μόνο – με ελαστικά λάσπης.
Τα ελαστικά λάσπης είναι ουσιαστικά τα εξειδικευμένα ελαστικά για εκτός δρόμου χρήση. Έχουν αραιό πέλμα για να απομακρύνεται εύκολα η λάσπη, ενισχυμένα πλαϊνά για να αντέχουν τις επαφές με τις πέτρες και σκελετό που μπορεί να αντέξει τη λειτουργία με χαμηλές πιέσεις, απαραίτητη για την εκτός δρόμου κίνηση. Αν και τελευταία έχουν γίνει πολλές προσπάθειες να βελτιωθεί η συμπεριφορά τους εντός δρόμου, παραμένουν θορυβώδη, βενζινοβόρα και με περίεργη οδική συμπεριφορά στην άσφαλτο. Φθείρονται μάλιστα υπερβολικά να η χρήση στην άσφαλτο συνδυαστεί με υψηλές θερμοκρασίες περιβάλλοντος. Στα ελαστικά λάσπης καλό είναι να προτιμηθούν διαστάσεις με υψηλό προφίλ, για να μην μειωθεί η άνεση, λόγω των ενισχυμένων πλευρών. Κάποια από τα ελαστικά λάσπης, αυτά που μοιάζουν με τα ελαστικά των τρακτέρ, δεν είναι εγκεκριμένα για χρήση στο δρόμο. Όλα τα ελαστικά λάσπης δεν είναι ότι καλύτερο μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς σε άμμο, παγωμένο χιόνι και βροχή. Προσοχή θέλει ο δείκτης ταχύτητας των ελαστικών αυτών, μιά και τα περισσότερα είναι κατηγορίας Q,R και T που σημαίνει μέγιστη ταχύτητα 160, 170 και 180 km/h.
Τα ελαστικά χιονιού ή καλύτερα χειμωνιάτικα ελαστικά είναι ειδικά κατασκευασμένα για περιοχές όπου μεγάλο κομμάτι του οδικού δικτύου καλύπτεται από πάγο και χιόνι. Είναι ειδικά σχεδιασμε΄να για να απομακρύνουν όπου και όταν χρειάζεται το χιόνι, να ζεστάινονται σχετικά γρήγορα και να διατηρούν υψηλές θερμοκρασίες λειτουργίας, ακόμη και όταν η θερμοκρασία περιβάλλοντος έχει πέσει κάτω από το μηδέν. Μειονέκτημά τους το γεγονός ότι φθείρονται υπερβολικά το καλοκαίρι και το ότι έχουν μειμένη άισθηση σε σχέση με τα αντίστοιχα ασφάλτινα.
Ποια πίεση πρέπει να εφαρμόζουμε στα ελαστικά 4Χ4
Όσον αφορά τις πιέσεις υπάρχει ένας χρυσός κανόνας: για χρήση σε καλό χώμα μειώνουμε τις πιέσεις που προτείνει ο κατασκευαστής κατά 10%. Για χρήση σε χιόνι και λάσπη 20% και για χρήση σε άμμο 30%, χωρίς όμως να κατεβαίνουμε κάτω από τα 15 psi, αν κάτι τέτοιο δεν το προτείνει ρητά η κατασκευάστρια εταιρεία του ελαστικού. Η μείωση της πίεσης αυξάνει την επιφάνεια του ελαστικού με το οδόστρωμα, αφήνει τα πλαϊνά να λειτουργούν ακολουθώντας τις ανωμαλίες και αναγκάζει το πέλμα να συμπιέζεται και να αποσυμπιέζεται με αποτέλεσμα να φεύγει πιο εύκολα η λάσπη από πάνω του. Με τα ελαστικά ξεφουσκωμένα αποφεύγουμε να κινηθούμε γρήγορα, μια και τα πλαϊνά τους γίνονται πιο εύκαμπτα και το αυτοκίνητο «πλέει» πάνω σε αυτά. Υπάρχει μάλιστα και η περίπτωση σε μία επαφή με πέτρες να εξαντληθεί η ελαστικότητά τους, να ακουμπήσει στη ζάντα το ελαστικό και να κοπεί. Γιά άμεσο φούσκωμα στον «τόπο του εγκλήματος» μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι γνωστές ηλεκτρικές τρόμπες (περιορισμένη δυνατότητα), ένα σύστημα που φουσκώνει τα ελαστικά από τον κινητήρα και μπουκάλες με διοξείδιο που μπορεί να βρει κανείς εύκολα στο εμπόριο.
Οι πιέσεις τους πρέπει να ελέγχονται πιο συχνά από ότι στα κανονικά οχήματα, μιά και η... κακομεταχείριση τα κάνει να χάνουν αέρα.
