Όταν πέρασε για πρώτη φορά την πόρτα του Μαρανέλο ήτανε σχετικά νιος και- μετά από μια πενταετία στη Φεράρι- γέρασε. Και το στενόχωρο δεν είναι ότι «γέρασε» μόνο, αλλά και το ότι οι προσωπικοί του τίτλοι έμειναν πεισματικά κολλημένοι στο νούμερο “2” που είχε από τα χρόνια του στη Ρενό.
Κάπως έτσι, ο Φερνάντο Αλόνσο- απηυδισμένος, σχεδόν, από την αδυναμία της «Κόκκινης» να του δώσει μονοθέσιο ικανό να νικά- πήρε τη δύσκολη απόφαση να επιστρέψει στη ΜακΛάρεν, με την προσδοκία η συνεργασία με τη Χόντα να του δώσει την ευκαιρία ν' ανέβει για τρίτη φορά στο Έβερεστ της Φόρμουλα 1.
Προς το παρόν, όμως, το όνειρο για τον Ισπανό έχει μετατραπεί σε σκοτεινό εφιάλτη: η ΜακΛάρεν δυσκολεύεται ακόμα και να τερματίσει στους αγώνες, ενώ η μόνη ομάδα που μπορεί να προσπεράσει είναι η φτωχή Μέινορ. Στον αντίποδα, η ευρισκόμενη σε ύπνωση τα τελευταία χρόνια Φεράρι, έχει κερδίσει ήδη έναν αγώνα, ενώ είναι το δεύτερο, πίσω από τη Μερσέντες, μονοθέσιο από άποψη δυναμικότητας.
Θα περίμενε κανείς, λοιπόν, ο Nano να τα έχει βάψει όλα σκούρα μαύρα, όμως όχι: «Προφανώς και δεν είναι το καλύτερο συναίσθημα (εννοεί το να κερδίζει η πρώην ομάδα του), αλλά γνωρίζουμε πως αυτή τη στιγμή έτσι έχει η κατάσταση. Πιστεύουμε, όμως, πως είναι κάτι που πρόκειται ν' αλλάξει. Τώρα πολλοί μπορούν ν' απολαύσουν τη στιγμή, όμως σύντομα θα έρθει η σειρά μου», ήταν η... προειδοποίηση του Φερνάντο.
Ευσεβείς πόθοι ή το πιστεύει πράγματι ο Ισπανός πως η αγωνιστική ανάσταση της ΜακΛάρεν δε θ' αργήσει να έρθει;
Όπως και να 'χει, δεδομένου του πείσματός του, ο Ισπανός μοιάζει ικανός να περιμένει μέχρι η Κόλαση να καλυφθεί από χιόνι προκειμένου να γυρίσει και να πει στους επικριτές του “Σας τα 'λεγα εγώ”.
- Likes0
- Dislikes0
