«Κλειδί του ματς ήταν το δεύτερο σετ, σχεδόν δύο ώρες, δε νομίζω να έχω παίξει τόσο μεγάλο σετ, ειδικά σε τέτοια περίσταση και με παίκτη σαν τον Ντανίλ», είπε ο κάτοχος 24 Grand Slam τίτλων στη συνέντευξη τύπου μετά την κατάκτηση του US Open. «Ήταν καλύτερος στο δεύτερο σετ, το άξιζε περισσότερο. Με κάποιον τρόπο κατάφερα να γυρίσω τα πράγματα στο τάι μπρέικ. Όταν είχε σημασία, έβαλα την μπάλα μέσα περισσότερο από ό,τι πριν και ήταν αρκετό. Στη συνέχεια ξαναβρήκα την ενέργειά μου και ένιωσα καλύτερα στο τρίτο σετ. Στο δεύτερο, ειλικρινά, ένιωσα ότι έχανα αέρα, αλλά και τα πόδια μου. Δεν θυμάμαι να έχω κουραστεί ποτέ σε ράλι όσο στο δεύτερο σετ».
Για να είναι ακόμα εδώ και να κερδίζει μεγάλους τίτλους, ο Νόλε δεν διστάζει να κάνει τις απαραίτητες προσαρμογές. «Ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα που έχω πάρει όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι αν βρεις πνευματικά μια φόρμουλα που λειτουργεί δεν είναι εγγύηση και το πιθανότερο είναι να μην λειτουργεί τη νέα σεζόν. Πρέπει να ανακαλύπτεις ξανά τον εαυτό σου, διότι το ίδιο κάνουν και οι υπόλοιποι. Ως ένας 36χρονος που ανταγωνίζεται 20χρονους, πρέπει να το κάνω περισσότερο από ποτέ για να κρατήσω σε φόρμα το σώμα μου, αλλά και να μπορώ να κάνω αποκατάσταση και να μπορώ να αγωνίζομαι στο υψηλό επίπεδο με σταθερότητα».
Εννοείται, βέβαια, ότι ούτε που σκέφτεται την περίπτωση απόσυρσης. «Αν κάποιος μου έλεγε ότι θα κέρδιζα τρία από τα τέσσερα και ότι θα έπαιζα στον τελικό του Wimbledon, θα υπέγραφα αμέσως το χαρτί. Λυπάμαι που δεν κέρδισα το Wimbledon, αλλά στο τέλος της ημέρας είμαι ικανοποιημένος για πολύ περισσότερα πράγματα. Θα συνεχίσω. Αισθάνομαι καλά με το σώμα μου. Νιώθω ότι έχω συμπαράσταση από το περιβάλλον μου, την ομάδα μου, την οικογένειά μου. Έχω πει τον τελευταίο καιρό ότι τα Grand Slams είναι ο μεγαλύτερος στόχος και η προτεραιότητά μου σε όλη τη σεζόν. Δεν παίζω τόσο πολύ σε άλλα τουρνουά, οπότε προσπαθώ να να ρίξω το βάρος στην προετοιμασία ώστε να είμαι στο peak στα σλαμς. Αυτές οι στιγμές και αυτά τα συναισθήματα μου δίνουν κίνητρο κάθε μέρα όταν δεν παίζω σε τουρνουά. Κάποιες φορές ρωτώ τον εαυτό μου τι το χρειάζεται αυτό σε αυτό το στάδιο, έπειτα από όλα αυτά που έχω πετύχει. Πόσο καιρό θέλω να το κάνω ακόμα; Έχω, φυσικά, ερωτήσεις στο κεφάλι μου. Όμως, ξέροντας ότι παίζω σε τόσο υψηλό επίπεδο και κερδίζοντας τα μεγαλύτερα τουρνουά, δεν θέλω να ξεφορτωθώ το άθλημα όσο είμαι στην κορυφή και όσο παίζω με τον τρόπο που παίζω».
Τι ένιωσε μετά τον τελευταίο πόντο; «Ανακούφιση, κυρίως. Γι' αυτό δεν πανηγύρισα όπως στο Roland Garros ή δεν έπεσε στο έδαφος ή δεν πήδηξα από την χαρά μου. Ήμουν τόσο ανακουφισμένος όταν είδα το forehand στο φιλέ. Από σεβασμό, ήθελα να πάω το συντομότερο στο φιλέ και να δώσω το χέρι μου. Το επόμενο που ήθελα να κάνω ήταν να αγκαλιάσω την κόρη μου, γιατί καθόταν στην μπροστινή σειρά. Δεν ήξερα ότι θα καθόταν εκεί. Είχαμε πολύ κόσμο και λίγες θέσεις στο box. H σύζυγός μου τα κανόνισε όλα με την ομάδα, δεν ήξερα ποιος θα καθόταν εκεί. Όταν βγήκα στο court, την είδα. Ήταν απέναντί μου όταν καθόμουν στην καρέκλα μου. Και μου χαμογελούσε. Κάθε στιγμή που τη χρειαζόμουν, έπαιρνα αυτή την παιδική ενέργεια από εκείνη. Όταν πέρασα αγχωτικές στιγμές, ειδικά στο δεύτερο σετ, όταν χρειαζόμουν ώθηση, δύναμη, απλά φωτεινότητα, μου έδινε ένα χαμόγελο, μια υψωμένη γροθιά. Το ζούσε. Είναι τόσο αστείο και ενδιαφέρον να βλέπεις ότι η κόρη μου που είναι 6 και ο γιος μου που είναι 9 ήταν και οι δύο εκεί. Ξέρουν και οι δύο τι συμβαίνει. Όταν έγινα πατέρας, ήταν μια από τις ευχές μου, όταν μια μέρα θα κέρδιζα ένα σλαμ μπροστά τους και εκείνα θα καταλάβαιναν, θα ήταν αρκετά μεγάλα για να καταλαβαίνουν τι συμβαίνει. Είμαι ευλογημένος που συνέβη φέτος δύο φορές μπροστά τους στο Παρίσι και εδώ».
Ο 36χρονος δεν έχει κάποιον συγκεκριμένο στόχο σε ό,τι αφορά τα Grand Slams μέχρι το τέλος της καριέρας του. «Δεν έχω κάποιον αριθμό στο μυαλό μου για το πόσα σλαμς θέλω να κερδίσω. Δεν έχω κανέναν αριθμό στο μυαλό μου. Θα εξακολουθήσω να έχω αυτά τα τουρνουά ως προτεραιότητα και ως εκεί που θέλω να παίξω το καλύτερο τένις μου. Αυτό δεν αλλάζει. Θα μείνει το ίδιο την επόμενη σεζόν και δεν ξέρω για πόσες σεζόν θα έχω τα πόδια μου. Θα δούμε».
