Κατέγραψα και στο πρόσφατο παρελθόν πως θεωρώ τη χρονιά επιτυχημένη. Τότε, ο ΠΑΟΚ δεν ήταν πρώτος στη βαθμολογία και δεν είχε κερδίζει τους υπόλοιπους μεγάλους της χώρας πετυχαίνοντας σε τρεις αγώνες εννέα γκολ.
Σήμερα, δεν έχει στεφθεί τυπικά πρωταθλητής, γιατί απλούστατα έχει ένα εμπόδιο μπροστά του το οποίο δεν αποδείχτηκε εμπόδιο για τον ανταγωνιστή του. Να με συγχωρέσουν άπαντες, αλλά σε ένα πρωτάθλημα με τόση λεπτομέρεια, η σκιά που θα μείνει εν τέλει αν δεν το κατακτήσει ο ΠΑΟΚ, είναι εκείνα τα 28 λεπτά ανάπαυλας στο Άρης – ΑΕΚ.
Θα μου επιτρέψετε λοιπόν να θεωρώ πρωταθλήτρια, την ομάδα με την καλύτερη επίθεση, την καλύτερη άμυνα, τις περισσότερες νίκες, τους περισσότερους βαθμούς στα πλέι οφς στα παιχνίδια μεταξύ των τεσσάρων, την ομάδα που είναι με τα περισσότερα παιχνίδια επιβαρυμένη από οποιονδήποτε άλλο. Άλλωστε, το τι πιστεύει ο καθένας είναι δικαίωμά του, θα μου επιτρέψετε να εκφραστώ.
Προφανώς το τυπικό σκέλος της κατάκτησης είναι και το πλέον σοβαρό γιατί τα 28 λεπτά ανάπαυλας ουδείς θα τα θυμάται σε είκοσι χρόνια. Οι τίτλοι είναι αυτοί που μένουν, όμως οφείλω να καταγράψω πως ότι και να συμβεί, εγώ από τα παιδιά του ΠΑΟΚ δηλώνω ικανοποιημένος.
Τώρα είναι στο χέρι τους να κατακτήσουν άλλη μία νίκη για να πάρουν το πρωτάθλημα. Χωρίς να ασχολούνται με το τι συμβαίνει σε άλλο παιχνίδι όπως σήμερα στο Καραϊσκάκης. Δεν θα είναι κάτι απλό, αλλά ποντάρω στο τεράστιο κίνητρο. Και βέβαια, στο γεγονός πως ο Άρης μία εβδομάδα μετά παίζει τελικό κυπέλλο απέναντι σε μία ομάδα που αν μη τι άλλο, δεν τον φοβίζει. Τώρα βέβαια, υπάρχει ο κίνδυνος να χάσει τον προσανατολισμό του για ένα παιχνίδι που εμπεριέχει μόνο γόητρο. Όμως δεν μπορεί να κάνει και αλλιώς, γιατί απλά έτσι γίνεται παντού με ομάδες ίδιας πόλης.
Προφανώς και γέλασα με τα σενάρια που κυκλοφόρησαν το μεσημέρι μετά την παραίτηση του Αλέξη Κούγια που κόσμησε σύμφωνα με δήλωσή του την Πειραιώτικη ΠΑΕ.
Ο Ολυμπιακός θα το έπαιζε το παιχνίδι για τους δικούς του λόγους. Αρχικά γιατί αυτό οφείλουν να κάνουν οι μεγάλες ομάδες. Στη συνέχεια, γιατί είχε βαθμολογικό ενδιαφέρον. Τα πράγματα είναι απλά, ας μη τα συγχαίουμε. Και η εικόνα του έδειξε πολύ ανώτερη μίας ΑΕΚ που χρειαζόταν νίκη για να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Δεν το έδειξε η Ένωση αυτό. Για κάποιον λόγο, δεν είχε την κάψα.
Σήμερα ο ΠΑΟΚ κέρδισε και τον Παναθηναϊκό. Έχει βρει τον τρόπο να τον παίζει. Να ποντάρει στη φλυαρία του και την αφέλειά του.
Στην αρχή το περιβραχιόνιο το είχε ο Τάισον και άνοιξε το σκορ. Στη συνέχεια το πήρε ο Ζίφκοβιτς και έκανε το 2-0, μετά το πήρε ο Άντρε και έκανε το 3-1. Τι στιγμή και αυτή. Πόσο δίκαιο είναι να κλείσει την καριέρα του με ένα πρωτάθλημα αυτός ο παίκτης.
Το τέταρτο το πέτυχε ο Ζίφκοβιτς που σε μισή ώρα αγώνα, είχε δύο γκολ και μία ασίστ. Γενικά ο ΠΑΟΚ έχει σε πολύ καλό φεγγάρι τους ποιοτικούς του. Ο Τάισον, ο Ζίφκοβιτς, ο Σβαμπ, ο Μπάμπα, καλά είναι και ο Ντέλιας, πάρε και λίγο Γιόνι Ότο σήμερα στο καλύτερο φετινό του παιχνίδι. Δεν θα μπορούσε να μη βρει τον εαυτό του παίκτης με αυτές τις παραστάσεις. Θέμα χρόνου ήταν.
Για τον Κουλιεράκη, η σεζόν τελείωσε και δεν ξέρω αν θα τον ξαναδούμε ποτέ στην ελληνική σούπερ λίγκα. Αυτά που έχει κάνει μεταξύ 19 και 20 ετών, είναι συγκλονιστικά. Η σημερινή κάρτα που δέχτηκε, θα του στερήσει τη δυνατότητα για άλλη μία συμμετοχή. Θα μπει ένα άλλο παιδί μας, ο Γιάννης Μιχαηλίδης, που έχει έναν ακόμα λόγο να είναι αυτός που πρέπει σε αυτό το παιχνίδι.
Μία αναφορά στον Κοτάρσκι για τη μεγάλη απόκρουση στο τετ α τετ του Σπόραρ πρέπει να γίνει. Από τις κορυφαίες του πρωταθλήματος.
Κλείνοντας, θέλω να πω πως ανεξάρτητα τι θα συμβεί την τελευταία αγωνιστική, οι τέσσερις μεγάλοι έδωσαν μία εξαιρετική παράσταση όλη τη σεζόν. Όλοι είχαν τις περιόδους τους, όλοι είχαν τις στιγμές τους, όμως επιβραβεύεται αυτή τη στιγμή ο πιο σταθερός και ο πιο αποφασιστικός στο κρίσιμο σημείο.
Και δεν έχει κριθεί τυπικά πρωταθλητής, λόγω της … σκιάς. Ελπίζω πως αυτή δεν θα αμαυρώσει το κορυφαίο πρωτάθλημα όλων των εποχών.
