Οι χρήστες μπορούν να επικοινωνήσουν μέσω κειμένου, φωνής ή video με ανθρώπους που έχουν πεθάνει.
Ωστόσο είναι πολλοί που ανησυχούν για την ψηφιακή βιομηχανία της μετά θανάτου ζωής. Τα chatbots αυτού του είδους χαρακτηρίζονται deadbots, griefbots ή ghostbots και αναδεικνύουν μερικά πολύ σοβαρά ηθικά ζητήματα.
Ποιος έχει δικαίωμα στα δεδομένα ενός ανθρώπου αφού πεθάνει; Ποιος είναι ο ψυχολογικός αντίκτυπος στους φίλους και συγγενείς του; Ποια χρήση μπορεί να καταλήξουν να έχουν αυτά τα deadbots;
Μία νέα έρευνα του University of Cambridge θέτει σοβαρά ερωτήματα θέτοντας το παρακάτω σενάριο.
Η γιαγιά μίας 28χρονης πεθαίνει και η εγγονή αποφασίζει να ανεβάσει όλα τα μηνύματά της και δείγματα φωνής σε μία εφαρμογή. Η AI αναλύει τα δεδομένα και δημιουργεί ένα πιστό αντίγραφο της γιαγιάς της, το οποίο έχει την εμφάνιση, τη φωνή και το χαρακτήρα της γιαγιάς της. Η εφαρμογή επιτρέπει στην 28χρονη να καλεί την προσομοίωση της νεκρής γιαγιάς της όποτε θέλει. Μετά από λίγο καιρό, η ψηφιακή γιαγιά της αρχίζει να την παροτρύνει να αγοράσει προϊόντα και υπηρεσίες κατά τη διάρκεια των συζητήσεών τους.
Οι άνθρωποι μπορεί να αναπτύξουν ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς με τέτοιου είδους προσομοιώσεις, κάτι που θα τους κάνει ιδιαίτερα ευάλωτους στη χειραγώγηση.
Οι ερευνητές δεν πιστεύουν πως μπορεί να επιτευχθεί μία ολική απαγόρευση των deadbots, ωστόσο θεωρούν πως δε θα πρέπει ποτέ να εμφανιστούν σε δημόσιους ψηφιακούς χώρους όπως τα social media, με μόνη εξαίρεση ίσως τα ιστορικά πρόσωπα.
Η έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Philosophy & Technology έχει σκοπό να αφυπνίσει και να ξεκινήσει τη συζήτηση γύρω από την “αθανασία” των χρηστών στην αλληλεπίδραση με AI, αλλά και γενικότερα την ηθική γύρω από την AI.
Πηγή: unboxholics.com
