«Τι έκανα εγώ; Πήγα για ύπνο στις 2 το πρωί και έπρεπε να σηκωθώ στις 6 για να πάω για δουλειά. Δεν ήταν και εύκολο να κοιμηθώ έπειτα από όσα έκανε ο Τιν απέναντι στην Ισπανία. Όταν είδα να βάζει το νικητήριο γκολ, ένιωσα ότι το κεφάλι μου ήταν έτοιμο να εκραγεί από περηφάνια και ευτυχία».
Αν διάλεγες μία, μόνο μία μέρα στη ζωή σου, με την οποία θα μπορούσε ο κόσμος να σε θυμάται ποια θα ήταν; Αυτή μήπως;
15 Νοεμβρίου του 2018. Ο Τιν είναι 23 ετών. Ντεμπούτο; Όχι, δεν είναι το ντεμπούτο του. Αυτό το έχει κάνει από τα 19 του σε φιλικό παιχνίδι με την Κύπρο. Πρώτη φορά που παίζει σε σπουδαίο ματς; Μπα, έπαιξε βασικός στο Euro 2016 απέναντι στην Ισπανία, έπαιξε και στο μουντιάλ του 2018 απέναντι στην Ισλανδία. Πρώτο γκολ ίσως; Όχι, όχι, και αυτό το είχε κάνει πριν από το παιχνίδι για τον τέταρτο όμιλο του Nation’s League. Υπήρχε, τελικά, κάτι ξεχωριστό; Έπαιξε αριστερό μπακ. Αυτό, ναι! Δεν του είχε συμβεί ξανά στην Εθνική ομάδα, ενδεχομένως να ήταν και μια από τις πρώτες φορές στην καριέρα του. Α, και πέτυχε δύο γκολ για να κερδίσει η Κροατία την Ισπανία με 3-2.
Στο γήπεδο ο κόσμος τρελάθηκε. Οι συμπαίκτες του τρελάθηκαν. Η μαμά του τρελάθηκε. Ο μπαμπάς του τρελάθηκε. Η τότε κοπέλα του και νυν σύζυγός του τρελάθηκε. Εκείνη τη στιγμή και εκείνος τρελάθηκε. Μετά χαλάρωσε… Cool τύπος, ουδέποτε καταλάβαινε και πολλά από όσα συνέβαιναν γύρω του – ούτε φοβόταν, ούτε αγχωνόταν, ούτε παρασυρόταν. Μπήκε στα αποδυτήρια, έκανε το ντους του, μίλησε στους δημοσιογράφους, πήρε το αμάξι του και την Ντίνα και έφυγαν να κάνουν βόλτες στην άδεια πόλη του Ζάγκρεμπ μετά τα μεσάνυχτα. Έπρεπε κάπως να χαλαρώσει. Και ο Ρόμπι Ουίλιαμς με το Angels ήταν η κατάλληλη συνοδεία.
Γιατί πρέπει να πιστεύεις ότι κάποιος σε προσέχει για να ανταπεξέρχεσαι στα δύσκολα.
«Είναι η ανταμοιβή του για τους συνεχόμενους τραυματισμούς που υπέφερε και ξεπέρασε», συμπληρώνει ο Ζντένκο Γεντβάι, ανάμεσα στα δεκάδες τηλεφωνήματα που έχει να απαντήσει και στα εκατοντάδες μηνύματα που του έρχονται από την Κροατία, αλλά και τη Βοσνία. Έχει πολλούς λόγους να είναι περήφανος. Άλλωστε, από εκείνον ξεκίνησαν όλα.
Το βράδυ του πολέμου…
«Εγώ έχω τα κότσια (σ.σ. άλλη λέξη που κόβεται από το ΕΣΡ) και τον χαρακτήρα να μην πράξω σαν κι εκείνον. Αυτή η ομάδα πίστεψε σε μένα και μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω. Δεν πρόκειται να την προδώσω». Δήλωσε πιστός στην Λοκομοτίβ Μόσχας, όταν οι περισσότεροι εγκατέλειπαν τη Ρωσία. Ο πόλεμος με την Ουκρανία μπορεί να ήταν αιτία, μπορεί και αφορμή, αλλά σίγουρα δεν ήταν αρκετός για να τρομάξει τον Τιν. Παιδί του πολέμου κι εκείνος, παιδί προσφύγων, που άφησαν την Βοσνία μέσα σε ένα βράδυ. Το πιο δύσκολο βράδυ για τον πατέρα του Ζντένκο, ο οποίος έπαιζε επαγγελματικά στην Βελέζ και, μάλιστα, ήταν συμπαίκτης με τον μετέπειτα προπονητή του γιου στην Εθνική ομάδα, τον Ζλάτκο Ντάλιτς.
«Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος και ήξερα ότι θα φύγω από το Μόσταρ, κοιμήθηκα στο γήπεδο το προηγούμενο βράδυ», διηγήθηκε ο πατέρας του Τιν, ο οποίος επίσης αγωνιζόταν ως αμυντικός. «Έμαθα τα πάντα από εκείνον. Κάθε μέρα κάτι καινούργιο. Πάντα τον άκουγα προσεχτικά και είναι εκείνος ο μεγαλύτερος υποστηρικτής μου. Ξέρω ότι έχω προπονητές, είχα πολλούς προπονητές, αλλά έχεις μόνο έναν πατέρα», θα πει ο άσος του Παναθηναϊκού για τη σχέση με τον μπαμπά του για να έρθει ο πρεσβύτερος να ξεκαθαρίσει τα πράγματα. «Πιστεύω ότι θα γίνει πολύ καλύτερος από μένα. Παίζει με πολύ μεγαλύτερη ευφυΐα».
Ο τρόπος παιχνιδιού του, και η ευφυΐα του δεν έμειναν για καιρό μυστικά. Πριν καν ενηλικιωθεί, ο Τιν ήταν εξαγώγιμο προϊόν της ακαδημίας της Ντιναμό. Η Τότεναμ είχε ερίσει για την απόκτησή του, ωστόσο η οικογένεια προτίμησε τη Ρώμη. 17 ετών ο μικρός και όλη η οικογένεια στην αιώνια πόλη. Ο πατέρας έπαιρνε τις αποφάσεις και δε φοβόταν για την ετοιμότητα του γιου του. Ούτε για το μυαλό του. «Μιλάμε για ένα παιδί που ουδέποτε πήραν τα μυαλά του αέρα. Πάντα κάνει παρέα με τους παιδικούς του φίλους από τη Λιουμπλιανίτσα, τη γειτονιά που μεγάλωσε. Είναι από γεννησιμιού του λίγο φλεγματικός. Μια φορά του μίλησα πριν το πρώτο του παιχνίδι στο πρωτάθλημα. Ήταν ακόμα 16 ετών. Και μου είπε ότι δεν αγχώνεται και βλέπει τα παιχνίδια, όπως όταν έπαιζε με τους φίλους του στο σχολείο. Απλά, τώρα μπορεί να κλωτσάει παραπάνω».
Κι αν κάπου γνωρίζουν να εκτιμήσουν μια καλή… κλωτσιά, είναι σίγουρα στην Ιταλία. Ο Τιν βρέθηκε στην Ρώμη με πενταετές συμβόλαιο 800.000 ευρώ ετησίως. Αρκετά για να περάσει μια ζωή! Την πρώτη του μέρα στα γραφεία γνώρισε τον Φραντσέσκο Τότι. Άκουγε τις συμβουλές του Ντι Ρόσι. Είχε ως μέντορα τον Πιάνιτς. Είναι πραγματικό ή μήπως το φαντάζεσαι; Όταν όλα σου μοιάζουν με όνειρο, θα έρθει και ένα ηλεκτροσόκ πραγματικότητας. Τα χαρτιά του κάπου άργησαν λόγω γραφειοκρατίας. Έπαιξε από ελάχιστα ως καθόλου. Ευτυχώς που είχε την οικογένειά του δίπλα του, είχαν, πλέον, όλοι μετακομίσει από το Ζάγκρεμπ στην Ρώμη.
Σύντομα ήρθε η λύση. Ή η διέξοδος. Η Μπάγερ Λεβερκούζεν τον απέκτησε. Έπαιζε περισσότερο στην Bunseldiga. Στο Champions League. Κεντρικός αμυντικός, δεξί μπακ, αριστερό μπακ, όπου έπρεπε… «Προτιμώ στο κέντρο της άμυνας, αλλά ακόμα περισσότερο προτιμώ να παίζω», απαντούσε όταν του έθεταν το θέμα της θέσης, και με αυτό το βιογραφικό ήρθε και στον Παναθηναϊκό. Αυτό το ίδιο του το βιογραφικό, μάλιστα, έγινε πεδίο συγκρούσεων για τους προπονητές και κυρίως τους προπονητές των social media. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς που τον έβαζε αριστερό στόπερ και τον «έκαψε», ο Φατίχ Τερίμ που τον έβαζε δεξί στόπερ και τον «αναγέννησε». Ε, η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Όπως ήταν συνήθως και ο Τιν Γέντβαϊ στην καριέρα του. Ήρεμος, μετρημένος και συνεσταλμένος. Αρκεί να είχε το αμάξι του και ένα καλό τραγούδι!
