Αν ρωτήσεις 20 άτομα που παρακολουθούν έστω και λίγο όσα συμβαίνουν στο ΝΒΑ για το ποιος είναι ο καλύτερος προπονητής στη λίγκα, είναι δεδομένο ότι το όνομα του Στιβ Κερ θα «παίξει» κάπου ψηλά. Θέλετε να τον πούμε κορυφαίο; Top-3; Top-5; Ο παράγοντας της υποκειμενικής οπτικής γωνίας παίζει πάντα ρόλο σε αυτού του είδους τις ερωτήσεις, αλλά το καθαρά αντικειμενικό κριτήριο τοποθετεί τον Κερ στην ελίτ του καλύτερου πρωταθλήματος στον κόσμο: Βλέπετε, αυτός ο άνθρωπος μετέτρεψε τους Ουόριορς σε μία δυναστεία, κατέκτησε τρία πρωταθλήματα και έβαλε το χέρι του στο να αλλάξει εντελώς ο τρόπος που παίζεται το μπάσκετ στο ΝΒΑ.
Επίσης, σαν έξτρα στοιχείο, το ΝΒΑ τον έβαλε στη λίστα με τους 15 καλύτερους προπονητές στην ιστορία της λίγκας, ενώ εδώ και λίγους μήνες ανέλαβε και την τεχνική ηγεσία της Team USA.
Με λίγα λόγια, ακόμα και για όσους δεν ξέρουν: Ο Στιβ Κερ ΔΕΝ είναι ένας... τυχαίος, ένας άγνωστος ή ένας random προπονητής στο ΝΒΑ.
Θα ήταν όμως κρίμα και άδικο να σταθούμε στον Κερ των πάγκων, του μπάσκετ, των Ουόριορς: Γιατί, απλά, ο Αμερικανός head coach είναι πολλά παραπάνω. Είναι η φωνή της λογικής και της κριτικής, η σκέψη των ανθρώπων που ζουν στην αφάνεια και τα λόγια που πρέπει ΠΑΝΤΑ να ακούγονται εκεί έξω.
Ο πρωταθλητής του ΝΒΑ, τόσο ως παίκτης (με τους Μπουλς) όσο και ως προπονητής, εκμεταλλεύεται το βήμα του σε κάθε περίσταση για αναλύσει ζητήματα που δεν αφορούν το μπάσκετ. Πριν τις εκλογές του 2016 εξέφρασε ανοικτά την αντίθεσή του στην πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ και στην συμπεριφορά του απέναντι στις γυναίκες και στις μειονότητες, ενώ κατά την διάρκεια της -επεισοδιακής και ιστορικής για τους λάθος λόγους - θητείας του ο Κερ δήλωσε ανοικτά ότι νιώθει «αηδιασμένος» με τον τρόπο διακυβέρνησης των ΗΠΑ.
Παρότι δεν βρίσκεται στη πλευρά που δέχεται καθημερινά ρατσισμό, βία και φυλετική διάκριση, ο Κερ δήλωσε ξεκάθαρα και με δυνατή φωνή την στήριξή του στο κίνημα του Black Lives Matter, τονίζοντας - μεταξύ άλλων - ότι πρέπει να σταματήσει άμεσα η συστημική νοοτροπία των ΗΠΑ σχετικά με τον διαχωρισμό των έγχρωμων πολιτών της.
Μέχρι εδώ, ίσως κάποιος πει ότι δεν έκανε και κάτι... τρελό: Στο ΝΒΑ ακούστηκαν πολλές ακόμα φωνές εναντίον του Τραμπ και σίγουρα αρκετές περισσότερες για το BLM, το οποίο βρήκε μάλιστα ένα «σπίτι» στα παρκέ του «μαγικού κόσμου».
Ο Κερ, όμως, ακουμπά και άλλα ζητήματα. Και, κυρίως, ένα θέμα που αποτελεί διαχρονικά αντικείμενο έντονων συζητήσεων και πολιτικών διαβουλεύσεων στην άλλη μεριά του Ατλαντικού.
Ο Αμερικανός προπονητής έχει ταχθεί ανοικτά κατά της κατοχής των όπλων και, κυρίως, υπέρ του ελέγχου στα άτομα που αποκτούν αυτό το δικαίωμα. Το check στο ιστορικό είναι ένα πάγιο αίτημα της πλειοψηφίας των πολτιών στις ΗΠΑ και ακόμα υπάρχει κενό στους νόμους της χώρας και κάθε πολιτείας ξεχωριστά.
Αυτό βέβαια δεν μένει σε καθαρά πολτικό επίπεδο, αφού αυτό το κενό δημιουργεί - δυστυχώς - συνθήκες για τραγωδίες. Η λέξη «μακελειό» παίζει συνεχώς στα media των ΗΠΑ και όλοι γνωρίζουν ότι η βία, τα όπλα και η κακή (sic) παρουσία της αστυνομίας συντελούν σε περιστατικά που δημιουργούν θλίψη, νεύρα και αποτροπιασμό.
Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά: Πριν λίγες ώρες, o 18χρονος Σαλβαδόρ Ράμος μπήκε σε δημοτικό σχολείο του Τέξας και σκότωσε 14 μικρά παιδιά, μαζί με μία δασκάλα. Νωρίτερα, ο νεαρός πυροβόλησε την γιαγιά του, ενώ μία μικρή έρευνα «έδειξε» ότι ο Ράμος έκανε συχνά αναρτήσεις στα social media με όπλα.
Εδώ επιστρέφουμε στον Κερ και σε μία πραγματικά συγκλονιστική στιγμή, που θα έπρεπε να... διδάσκεται σχετικά με όσα πρεσβεύει (ή όσα θα έπρεπε να πρεσβεύει ο αθλητισμός).
Φαντάσου το εξής: Η ομάδα σου είναι στο 3-0 στους τελικούς της Δύσης και απέχει μία νίκη από την πρόκριση στους τελικούς του ΝΒΑ, που, ειρήσθω εν παρόδω, θα συμβεί για έκτη φορά τα τελευταία οκτώ χρόνια. Παίζεις ματς εκτός έδρας, το focus πρέπει να βρίσκεται μόνο εκεί. Αλλά...
Αλλά ο Στιβ Κερ δεν σκέφτεται έτσι. Ο Στιβ Κερ θέλει να «ακουμπά» τα ζητήματα που έχουν πραγματικά σημασία, αυτά που οπωσδήποτε πρέπει να αλλάξουν σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.
Ο 56χρονος - που έχασε τον πατέρα του από σφαίρες της Ισλαμικής Τζιχάντ στον Λίβανο - άφησε στην άκρη το μπάσκετ και το κρίσιμο ματς της ομάδας του. Είπε από την αρχή ότι δεν θέλει καμία μπασκετική ερωτήση από τους δημοσιογράφους και ξέσπασε σε ένα τρίλεπτο γεμάτο ανθρωπιά και λογική.
«14 παιδιά σκοτώθηκαν... Και μία δασκάλα. Μέσα σε 10 μέρες σκοτώθηκαν επίσης ηλικιωμένοι μαύροι σε σούπερ μάρκετ και ασιάτες».
Ακολουθεί μικρή παύση με μεγάλη προσπάθεια να συγκρατήσει την αγανάκτησή του.
«ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ;»
Ο Κερ ξεγύμνωσε τον καθωσπρεπισμό και τις πρακτικές των οργανισμών μετά από τέτοια περιστατικά: «Βαρέθηκα να έρχομαι εδώ και να μοιράζω συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων. Είμαι κουρασμένος! Δεν θέλω άλλο ένα λεπτό σιγής. ΑΡΚΕΤΑ».
Ο Κερ επιτέθηκε στο πολιτικό σύστημα: «Υπάρχουν εκεί έξω 50 γερουσιαστές που αρνούνται να ψηφίσουν το νόμο για τον έλεγχο στις άδειες των όπλων. Ο νόμος κάθετα και περιμένει εδώ και δύο χρόνια».
Ο Κερ έφτασε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ στον πραγματικό λόγο για τον οποίο γίνονται όλα: «Υπάρχει λόγος που γίνονται όλα αυτά. Δεν θέλουν να χάσουν την δύναμή τους και την εξουσία τους. Σας ρωτώ, όλους εσάς που αρνείστε να κάνετε κάτι για το ζήτημα: "Θα βάλετε πιο μπροστά την επιθυμία σας για εξουσία από τις ζωές των παιδιών και των ηλικιωμένων;". Είμαστε όμηροί σας. Το 90% των Αμερικανών θέλει αυτό το νόμο, θέλουν τον έλεγχο στην οπλοκατοχή. Και εσείς κρατάτε απλά την εξουσία σας. Είναι αξιολύπητο».
«Αρκετά. Κουράστηκα. Κάθε εβδομάδα τα ίδια». Λέξεις που λέμε όλοι μας, έστω και αν δεν ζούμε στην καρδιά του προβλήματος και δεν μας επηρεάζει άμεσα.
Κανονικά, δεν θα έπρεπε να επηρεάζει ούτε τον Κερ. Και, σαν μικρή υποσημείωση, δεν είναι κανένας υποχρεωμένος να μιλά δημόσια για ζητήματα που είναι εκτός της δικής του δράσης ή του αντικειμένου του. Αλλά ο αρχιτέκτονας της πιθανότατα καλύτερης ομάδας που είδαμε ποτέ στο μπάσκετ προσπαθεί για ένα καλύτερο αύριο, χωρίς να εστιάζεται στο παρκέ. Παλεύει να μιλήσει για θέματα που παραμένουν άλυτα εδώ δεκαετίες, «ντύνει» την φωνή του με τις σκέψεις όσων δεν έχουν βήμα, κριτικάρει ανοικτά και χωρίς περιστροφές τους πολιτικούς, τη νοοτροπία της εξουσίας και το βαθύ σύστημα. Ένας άνθρωπος πολιτικοποιημένος, χωρίς να εστιάζει σε μεριές, πρόσωπα και ιδεολογίες, αλλά με ξεκάθαρη έμφαση στην κοινή λογική, στην προστασία όλων των ανθρώπων και στην εξαφάνιση αναχρονιστικών σκέψεων, μακελειών, δολοφονιών, ρατσισμού, φυλετικών διακρίσεων.
Ο Κερ παλεύει για μία καλύτερη κοινωνία. Δεν έχει σημασία ότι είναι αυτός που είναι και ότι είναι γνωστός. Στην πράξη και στην καθημερινότητα είναι ένα από εμάς, ένα μέλος του κοινωνικού συνόλου. Ο Κερ πρεσβεύει όλα όσα πρέπει να προσφέρει ο αθλητισμός: Οι παίκτες δεν είναι εκεί απλά για να παίζουν μπάλα ή απλά για να το βουλώνουν και να χτυπούν την μπάλα στο παρκέ, όπως είπε κάποτε δημοσιογράφος στις ΗΠΑ, προκαλώντας την αντίδραση του Λεμπρόν Τζέιμς.
Οι άνθρωποι του αθλητισμού έχουν βήμα. Είναι άνθρωποι, είναι πολίτες και, χωρίς να το κατανοούν απόλυτα, έχουν μεγάλη δύναμη, γιατί μία κουβέντα τους μπορεί να αντιστοιχεί σε σκέψεις χιλιάδων και, παράλληλα, να «ταρακουνήσει» αυτούς που μπορούν να αλλάξουν όντως την κατάσταση, ό,τι και αν αφορά αυτή.
Ο Στιβ Κερ έστειλε - ξανά - εκκωφαντικό μήνυμα και ίσως ήρθε η ώρα να ακουστεί προσεκτικά. Τόσο μέσα, όσο και μακριά από τις ΗΠΑ.
